Oscylator sterowany napięciem punkt-punkt: 29 kroków

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:27

Cześć!

Znalazłeś projekt, w którym bierzemy jeden naprawdę tani mikrochip, CD4069 (ładny), i przyklejamy do niego kilka części, i otrzymujemy bardzo przydatny oscylator śledzący skok napięcia! Wersja, którą zbudujemy, ma tylko przebieg piły lub rampy, który jest jednym z najlepszych przebiegów do wykorzystania w syntezatorach analogowych. Kuszące jest, aby spróbować uzyskać falę sinusoidalną lub trójkątną lub falę prostokątną z możliwością PWM, a możesz dodać do tego obwodu i uzyskać je. Ale to byłby inny projekt.

Nie będziesz potrzebować płytki PCB, stripboardu, perfboardu ani jakiejkolwiek płytki, tylko komponenty i układ, i kilka potencjometrów oraz zdrowa dawka cierpliwości i koordynacji ręka-oko. Jeśli czujesz się bardziej komfortowo z jakąś deską, prawdopodobnie są projekty, które chciałbyś bardziej. Jeśli jesteś tu z powodu rewolucji martwych owadów, czytaj dalej!

Ten projekt jest oparty na tym VCO René Schmitza, nieco zmodyfikowanym, tak wielkie podziękowania dla niego za projekt i doskonały schemat. Ten projekt nie używa rezystorów termicznych i ignoruje sekcję fali prostokątnej z funkcją PWM. Jeśli chcesz te funkcje, możesz je dodać! Ten projekt ma jednak bardziej stabilny sygnał wyjściowy.

Kieszonkowe dzieci

Oto, czego potrzebujesz!

1 mikrochip CD4069 (lub CD4049)

• 2 potencjometry 100K (działają wartości od 10K do 1M)
• 1 rezystor 680R
• 2 rezystory 10K
• 2 rezystory 22K
• 1 rezystor 1,5 K
• 3 rezystory 100K
• 1 rezystor 1M
• 1 rezystor 1,8M (działa wszystko od 1M do 2,2M)
• 1 wieloobrotowy rezystor zmienny 1K, trymer
• Ceramiczny kondensator dyskowy 100nF
• Kondensator foliowy 2,2 nF (inne wartości powinny być w porządku, między 1 nF a powiedzmy 10 nF?)
• Kondensator elektrolityczny 1uF
• 2 diody 1N4148
• 1 tranzystor NPN 2N3906 (inne tranzystory NPN będą działać, ale uważaj na pinout!!!)
• 1 tranzystor PNP 2N3904 (inne tranzystory PNP będą działać, ale zachowaj piiinoooouttt!!!)
• 1 puszka z pokrywką odciętą za pomocą "Bez ostrych krawędzi!!!!!" typ otwieracz do puszek
• Różne przewody i inne rzeczy

Krok 1: Oto chip. Zamierzamy to zepsuć. Mangle Mangle

Oto jedyny chip, którego potrzebujemy do tego projektu! To CD4069, falownik szesnastkowy. Oznacza to, że ma sześć „bramek”, które pobierają napięcie włożone do jednego pinu i odwracają je, wychodząc z drugiego. Jeśli zasilisz ten układ napięciem 12 V i uziemieniem, a do wejścia falownika wprowadzisz więcej niż 6 V, wyjście zmieni się na LOW (0 V). Umieść mniej niż 6 V na wejściu falownika, a spowoduje to odwrócenie wyjścia na WYSOKI (12 V). W prawdziwym świecie układ nie może się odwrócić natychmiast, a jeśli użyjesz rezystora między wyjściem a wejściem, możesz zrobić mały wzmacniacz odwracający! To są ciekawe właściwości tego chipa, które wykorzystamy do stworzenia naszego VCO!

Styki we wszystkich układach scalonych są ponumerowane, zaczynając od szpilki po lewej stronie nacięcia na jednym końcu układu. Są ponumerowane wokół chipa w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, więc lewy górny pin to pin 1, a na tym chipie prawy górny pin to pin 14. Powodem, dla którego piny są ponumerowane, jest to, że kiedy elektronika była dookoła szklana rurki, będzie pin 1, a spód rurki będzie ponumerowany zgodnie z ruchem wskazówek zegara wokół okręgu.

W tym kroku zmiażdżymy szpilki w następujący sposób: wszystkie szpilki 1, 2, 8, 11 i 13 zostaną odcięte. Nie musisz ich ciąć w ten sposób, ale później ułatwi to sprawę.

Piny 3, 5 i 7 wyginają się pod chipem.

Piny 4 i 6 zostają oderwane od razu, nie potrzebujemy tych pinów do tego projektu!

Kołki 9 i 10 wyginają chude części do siebie.

Zlutujemy je później.

Pin 14 zostaje zniekształcony, aż będzie skierowany do przodu jak dziwna pozycja jogi.

Krok 2: Odwróć chip

Odwróć ten chip do góry nogami! Potwierdź, że wszystkie styki wyglądają tak, jak na tym zdjęciu, i wrzuć kondensator 100nF do obwodu w ten sposób.

Kondensator łączy się ściśle z pinem 14, a następnie druga noga wsuwa się pod piny 3, 5 i 7. Pin 14 będzie pinem + zasilania, a pin 7 łączy się z masą. Piny 3 i 5 są również podłączone do masy, aby nie wariowały (są wejściami) i możemy ich użyć jako wygodnych miejsc do podłączenia innych części, które wymagają uziemienia.

Krok 3: Małe skręcone opory

Zróbmy to z parą rezystorów 10K.

Następnie przylutujmy je w ten sposób do pinu 2 CD4069.

Krok 4:

Drugie końce rezystorów 10K są podłączone do pinu 11 i pinu 13.

Teraz instruktorzy z orlim wzrokiem zauważą, że ten chip jest podejrzanie inny niż ten, którego używałem wcześniej. Widzisz, popsułem drugą kompilację i udało mi się to naprawić, ale było brzydkie, więc użyłem tego CD4069, który jest od innego producenta.

Krok 5: Para rezystorów 22K WHAAATTT?

Och, spójrz! Pierwsze zdjęcie pokazuje rezystor 22K między pinami 8 i 11.

Następne zdjęcie pokazuje rezystor 22K podłączony do pinów 12 i 13. Łatwiej będzie najpierw przylutować prostą nogę rezystora do pinu 12, a następnie zgiąć nogę rezystora, aby dotknąć pinu 13 i uderzyć go lutownicą.

Krok 6: Co to za część!?!?

Co na świecie? Co to za część? To dioda. Czarna strona diody łączy się z pinem 1, strona bez czarnych pasków łączy się z pinem 8. Ułóż przewody w prosty sposób i przyjrzyj się bardzo uważnie, aby upewnić się, że żaden metal nie dotyka niczego innego wykonanego z metalu. Z wyjątkiem bitów, które zlutowaliście. To oczywiście wzruszające.

Korpus tego rodzaju diody jest wykonany ze szkła, więc może dotykać metalowych elementów i nic złego się nie stanie.

Krok 7: Kolejna dioda! i rezystor popisujący się

Oto kolejna dioda! I rezystor 680 omów. Zlutuj je razem w ten sposób.

I zignoruj rezystor 680 omów, który robi pokazową pozę mięśnia masztu flagowego. Co za palant.

Krok 8:

To, co tutaj zrobiliśmy, to wzięcie kondensatora 2,2 nF (typu foliowego, ale szczerze mówiąc, każdy typ prawdopodobnie będzie w porządku) i przylutujemy go do strony bez czarnego paska diody-rezystora.

Ten mały montaż wygląda tak. Wolna noga kondensatora trafia do pinu 1, a noga rezystora i diody do pinu 2.

Och, pamiętasz, jak musiałem użyć innego chipa? To jest błąd, który popełniłem, przylutowałem jeden z rezystorów 10K z kroku 3 do pinu 1. To jest złe. To pomyłka. Nawaliłem i musiałem powtórzyć te kroki (z tym innym chipem 4069!) dla tych zdjęć.

Twoja konstrukcja będzie miała skręcone końce tych dwóch rezystorów podłączone do pinu 2. Zgadza się. Nie panikuj.

Spójrz na ten źle umieszczony rezystor 10K i OCEŃ MNIE.

Krok 9: Szczęśliwy mały tranzystor

Następnie chwyć tranzystor NPN. Zrobi to każdy normalny tranzystor NPN, ale niekoniecznie współdzielą pinouty, więc może po prostu trzymaj się 2N3904. Tranzystory 2N2222 będą działać równie dobrze (i mają o wiele fajniejszą nazwę, wszystkie te dwójki!), ale BC547 ma piny na odwrót. Jeśli się spieszysz i wszystko, co masz, to BC, zostawię tobie, aby dowiedzieć się, jak zgiąć szpilki.

Krok 10: 2N3904 dołącza do projektu

Oto, dokąd idzie 2N3904. Wygięta szpilka najbliżej kamery to noga ze strzałką na schemacie, strzałka „nie wskazująca”, którą oznacza akronim NPN (nie oznacza Not Pointing in). Więc noga strzały spada na ziemię. Pamiętasz piny, które zagięliśmy pod chipem i podłączyliśmy do masy kondensatora z tarczą ceramiczną? Dlatego łączymy nogę z pinem 3, nie dlatego, że jest to pin 3, ale dlatego, że jest uziemiony.

Do tej pory unikałem dziecięcych żartów na temat tej środkowej nogi i nadal będę unikał żartów.

Krok 11: Kolejny smak tranzystora. Mniam

Tranzystory występują w dwóch wersjach, NPN i PNP. NPN są ogólnie nieco bardziej powszechne, ponieważ… coś w nich może przepuszczać więcej prądu, więc są bardziej przydatne do sterowania urządzeniami o wyższym poborze prądu, takimi jak silniki lub cokolwiek innego. Ale główna różnica polega na sposobie, w jaki się włączają. Tranzystory NPN umożliwiają przepływ prądu, gdy dostarczasz napięcie do ich bazy. Tranzystory PNP umożliwiają przepływ prądu, gdy zapewnisz ścieżkę do ziemi (lub bardziej ujemne napięcie) do ich bazy. Na schematach można powiedzieć, że tranzystor to PNP, ponieważ strzałka wskazuje na (proszę).

Tranzystor 2N3906 jest tranzystorem PNP. Powiedz cześć.

W każdym razie nie musisz zginać pinów swojego 2N3906, aby uzyskać go w tym projekcie, przynajmniej na razie. Po prostu uderzasz płaską powierzchnią tranzystora o płaską powierzchnię drugiego tranzystora (mała kropla superglue tutaj nieco ułatwi sprawę) i przylutowujesz środkowy styk pierwszego tranzystora do styku najbliżej kamery drugiego tranzystor. To, że te dwie części stykają się ze sobą, jest naprawdę ważne. Pomagają VCO pozostać w zgodzie, nawet gdy zmienia się temperatura.

Więcej o „temperaturze” i „dostrojonym” później. Ale teraz…

Krok 12: Okej, teraz możemy zgiąć nogi

Oto kilka przyciętych nóżek tranzystorowych. Zarówno długa środkowa odnoga pierwszego tranzystora, jak i boczna odnoga drugiego tranzystora zostają skrócone. Możemy je odciąć dokładnie tam, gdzie są ze sobą zlutowane. Środkowa odnoga drugiego tranzystora jest przycięta w ten sposób, a druga boczna odnoga tego tranzystora zostaje wygięta.

Później ta druga noga boczna zostanie podłączona do napięcia ujemnego. Jest to jedyna część elektroniki VCO, która jest podłączona do ujemnej szyny zasilającej (oprócz potencjometrów do ustawiania skoku).

Są na to dwa widoki. Widać, że nie sklejałem tranzystorów, ale jeśli masz pod ręką superklej, możesz równie dobrze!

Krok 13: To tajemnicze niebieskie pudełko

Wyglądać! Niebieski trymer! Z numerem 102 na górze!!! Nie mówiłem jeszcze o konwencjach nazewnictwa kondensatorów i rezystorów, więc przygotuj się na załadowanie wiedzy do swojego mózgu. Pierwsze dwie cyfry to wartość, trzecia cyfra to liczba zer na końcu. 102 oznacza, że rezystor ma wartość 10, a 2 oznacza, że na końcu są dwa zera. 1000! Tysiąc omów.

Kondensatory są zgodne z tą samą konwencją, z wyjątkiem tego, że jednostka nie jest omami, to pikofaradami. Kondensator 222 w poprzednich krokach wynosi 2200 pikofaradów, czyli 2,2 nanofaradów (i 0,022 mikrofaradów).

Dobrze. Chwyć nogę najbliżej śruby regulacyjnej i wygnij ją. Weź środkową nogę i zgnij ją w tym samym kierunku. Fajnie, skończyliśmy z tym.

Krok 14: Przyjrzyj się, jak bardzo się skomplikowaliśmy

Oto, dokąd idzie trymer. Zamierzamy połączyć dwa zgięte szpilki do masy, a pin numer 5 jest dogodnym miejscem do tego.

Istnieją dwa poglądy na to samo.

Krok 15: Oto ładny opornik

Chwyć rezystor 1,5K z miejsca, w którym trzymasz rezystory 1,5K i przylutuj jeden koniec do wygiętej nogi trymera, a drugą nogę do środkowej nogi drugiego tranzystora. Ten punkt, w którym rezystor 1,5 K łączy się ze środkową odnogą tranzystora, jest miejscem, w którym napięcie sterujące wejdzie do obwodu. Bardziej dodatnie napięcie spowoduje, że oscylator będzie szybciej oscylować! Magia!!!

Krok 16: Jeden milion omów

Weź rezystor 1M (jeden megaom) i wrzuć go do swojego obwodu tutaj. Jedna noga idzie do pinu nr 14 układu 4069 (tutaj będzie podłączone zasilanie +), a druga noga idzie do miejsca, gdzie środkowa noga pierwszego tranzystora i boczna noga drugiego tranzystora są ze sobą lutowane.

Powodem, dla którego zwlekaliśmy do tej pory z dodaniem tej części, jest to, że ponieważ rezystor 1,5K przechodzi z tranzystora do trymera, tranzystor będzie utrzymywany na miejscu, gdy stopimy wcześniej wykonany lut. Ważną techniką budowania takich obwodów jest upewnienie się, że części pozostają na swoim miejscu, jeśli musisz ponownie przylutować jakiekolwiek złącza.

Krok 17: Atak Olbrzymiego Komponentu!

Uważaj! To gigantyczny potencjometr! Pokryty starym lutem i farbą!

Wszystkie potencjometry mają te same wyprowadzenia, więc jeśli twój wygląda inaczej niż ten, to nic nie szkodzi, o ile podłączysz go tak samo, jak ten projekt. Możesz nawet użyć różnych wartości, od 10K do 1M, a ten obwód będzie działał prawie dokładnie tak samo.

W każdym razie poszperaj w koszu na śmieci z elektroniką (lub czymkolwiek innym) i znajdź potencjometr, którego nie używasz w inny sposób. Lubię zginać w ten sposób nogi potencjometrów, ponieważ w ten sposób mogę wcisnąć więcej pokręteł w panele czołowe. W tym projekcie podłączamy obwód bezpośrednio do nóżek potencjometru, więc ich wygięcie w ten sposób pomaga.

Krok 18:

W porządku! Myślę, że potencjometry mają stronę „wysoką” i „niską”. Kiedy używasz potencjometru do tłumienia sygnału, podłączasz jedną nogę do sygnału i jedną nogę do masy. Wtedy środkowa noga będzie punktem podziału między sygnałem o pełnej sile a podłożem o pełnej sile. Środkowa noga jest połączona z wycieraczką, która wyciera się wzdłuż toru rezystancyjnego po przekręceniu pokrętła.

Wyobraź sobie wycieraczkę poruszającą się pokrętłem, gdy jest ona przekręcona do końca zgodnie z ruchem wskazówek zegara (zwiększenie głośności!), wycieraczka uderzy o koniec szyny rezystancyjnej, która jest połączona z nogą po lewej stronie tego obrazu.

Przekręć go w drugą stronę, a wycieraczka uderzy o drugą nogę! Więc w moim toku myślenia, lewa noga na tym zdjęciu jest stroną „wysoką”, a druga „niską”.

AAAAAaaaa w każdym razie, pin 14 4069 zostaje przylutowany do „wysokiej” strony potencjometru. Niepodłączony i wygięty pin drugiego tranzystora sięga i sięga najdalej jak się da, a my podłączymy go do „niskiej” strony potencjometru. Środkowa noga potencjometru łączy się z punktem wejścia CV obwodu (środkowa noga tranzystora i rezystor 1,5K omówiliśmy wcześniej) przez rezystor…….

Krok 19: Radzenie sobie z wycieraczką do garnków

Oto, gdzie powinien iść ten rezystor. Jest to również dobre zdjęcie, które pokazuje, jak ta boczna noga drugiego tranzystora zostaje wygięta dookoła, aby dotrzeć do „niskiej” strony potencjometru. Dobra, jaką wartość rezystora należy tam użyć? Porozmawiajmy o tym!

Ten VCO może przejść od poddźwiękowego do ultradźwiękowego, więc będziesz potrzebować pokrętła grubego i precyzyjnego, aby wykorzystać cały ten zakres ORAZ móc uzyskać dokładny skok.

Rezystor 100K od wycieraczki do punktu wejścia CV zapewni ci cały ten zakres, ale pokrętło będzie bardzo czułe.

Rezystor 1,8M pozwoli ci na dokładniejszą kontrolę wysokości tonu (z mojego doświadczenia, około dwóch oktaw), ale VCO nie będzie w stanie dotrzeć do bardzo niskich lub bardzo wysokich granic swojego potencjalnego zakresu bez innego potencjometru, ponieważ gruby ton.

Powinniśmy więc zdecydować się na dwa potencjometry, jeden z rezystorem 100K do punktu wejścia CV. To będzie kontrola tonu grubego. Wtedy będziemy mieli drugi potencjometr z rezystorem o wyższej wartości, najlepiej od 1M do 2,2M. To będzie nasza precyzyjna kontrola wysokości dźwięku!

Ale za chwilę zajmiemy się tym drugim potencjometrem. Najpierw zajmiemy się stroną wyjściową tego obwodu.

Krok 20: Musimy Rock Down To… Electrolytic Avenue…

Kondensatory elektrolityczne są spolaryzowane, co oznacza, że jedna noga musi być podłączona do wyższego napięcia niż druga. Jedna z nóg zawsze będzie oznaczona paskiem, zwykle z małymi znakami minusa. Druga noga z zaznaczonej nogi musi zostać podłączona do miejsca, w którym sygnał będzie wychodził z tego VCO, czyli pin 12.

Powodem, dla którego potrzebujemy kondensatora, jest to, że ten oscylator emituje sygnał między swoimi szynami, które są połączone z +V i masą. Ten rodzaj sygnału jest „obciążony”, co oznacza, że średnie napięcie sygnału nie jest na poziomie neutralnym (masy), tylko jest napięciem dodatnim. Nie powinniśmy mieć dodatniego napięcia polaryzacji wychodzącego z tego modułu - nie próbujemy niczego zasilać.

Kondensator ten „wypełni się” (nasyci) napięciem polaryzacji, zablokuje je i przepuszcza tylko oscylacje napięcia. Potrzebna jest jeszcze jedna część tego fragmentu obwodu: rezystor podłączony do dowolnego nowego napięcia, wokół którego ma się wyśrodkować sygnał oscylacyjny. Wow spójrz!!! Fizycznie bardzo blisko tej ujemnej odnogi kondensatora jest uziemienie, jakie to niesamowite! Użyjemy tego gruntu w następnym kroku.

Krok 21: Prosty filtr zostaje uziemiony

Tutaj idzie rezystor do masy. Pin 8 układu jest jednym z pinów podłączonych do masy. Pin 8 jest najważniejszy… ale wszystkie te piny są trzymane na tym samym poziomie gruntu, ponieważ zbudowaliśmy obwód w kroku 2.

Inne wartości rezystorów zmienią wygląd i dźwięk tego VCO. Mniejsza wartość, taka jak 4,7 K, pozwoli na szybsze nasycenie się kondensatora, ponieważ przepływa przez niego większy prąd, co powoduje, że fala piły ma szczyty i zakrzywione zbocza w kierunku ziemi. Wyższe wartości rezystorów będą w porządku, ale jeśli ten obwód jest zasilany przez cokolwiek do niego podłączone, napięcie spolaryzowane dodatnio będzie działać przez dłuższy czas. Spowoduje to „BUM”, które usłyszysz, jeśli włączysz wiele wzmacniaczy, których części obwodów są skonfigurowane w ten sposób.

Krok 22: Mamy moc

Hej, hej, spójrz, która jest godzina! Czas podłączyć przewody zasilające!

Nasze dodatnie napięcie (+12, +15 lub +9V będzie działać dobrze) trafia na „wysoką” odnogę potencjometru. Nasze ujemne napięcie (te same napięcia, ale ujemne będą działać super świetnie, nawet nie MUSZĄ być symetryczne, ale w zasadzie zawsze są) trafia na „dolną” nogę potencjometru.

Upewnij się, że nie dotkniesz przypadkowo żadnego z tych stawów czegokolwiek, czego nie powinien. Rzeczy mogą się spalić pod wpływem prądów, które będą przenosić te przewody.

Krok 23: Żyje!

W tym momencie mamy działający VCO! Spójrz na to zdjęcie i zobacz lekko przesterowaną falę piły!!!! Nie jest idealny, ale ten mały garb na górze nie będzie słyszalny dla zwykłych śmiertelników.

Krok 24: Trzymaj się, tylko trochę dalej

Prawie jesteśmy na miejscu. Wystarczy dodać te dwa oporniki, jeszcze jeden potencjometr i włożenie projektu do obudowy to wszystko, co nam zostało.

Możesz to zrobić!!!

Pamiętasz rezystor 100K podłączony do środkowej nogi potencjometru? Wycieraczka do garnków? Krok 19? Pamiętasz? Świetny! Ten rezystor i potencjometr ustawią początkową częstotliwość oscylatora. Ale musimy wpłynąć na obwód zewnętrznym napięciem, to tak jak cała sprawa z CV. Więc ten nowy rezystor 100K połączy się ze światem zewnętrznym.

"Co?" pytasz "czy jest rezystor 1,8M?" Powiem ci: to dobra regulacja wysokości tonu. Pokrętło tonu grubego przeniesie oscylator z częstotliwości LFO na ultradźwiękowe, więc jeśli chcesz dostroić swój VCO do określonej częstotliwości, konieczne będzie coś mniej drgającego.

Krok 25: Nasi ostatni oporni dołączają do projektu

Skręcone razem bity tych dwóch rezystorów są podłączane do punktu wejściowego CV. Minęło trochę czasu, odkąd majstrowaliśmy z parą tranzystorów zwisającą z boku naszego projektu, ale punkt CV to boczna odnoga tranzystora, która również miała rezystor 1,5K* przechodzący do trymera i ten rezystor 100K przechodzący do środkowa noga potencjometru. To miejsce.

Podłącz tam parę rezystorów. Wszyscy skończyliśmy z tym miejscem, chyba że zdecydujesz się dodać więcej danych wejściowych do CV, co całkowicie możesz. Dodaj tutaj jeszcze kilka rezystorów 100K i podłącz je do gniazd, aby wprowadzić wykładnicze FM, wibrato, bardziej złożone sekwencje… zaszalej!

*Hmm….. uhh…. na tym zdjęciu widać tan rezystor……. zignoruj to, nie ma tu nic do zobaczenia… Przypadkowo użyłem rezystora 510 omów tam, gdzie miał iść rezystor 1,5K, więc dodałem szeregowo ten brązowy rezystor 1K. Tak, często popełniam błędy, a błędy są zaskakująco łatwe do rozwiązania i naprawy, gdy można dokładnie zobaczyć, dokąd trafia każdy element.

Krok 26: Wykop składowisko, aby znaleźć drugi potencjometr

…lub jeśli będziesz miał dużo szczęścia, będziesz miał zupełnie nowy, którego możesz użyć! Jak ten! Jest taki czysty i lśniący!

Dziewiczy…

To będzie precyzyjna kontrola wysokości dźwięku. Przewody zasilające dochodzące do twojego projektu są podłączane do dwóch końców potencjometru, tak jak to. Napięcie dodatnie przechodzi w stronę „wysoką”, a ujemne w stronę „niską”.

Środkowa noga potencjometru zostaje do niego przylutowana drutem.

Krok 27: Drugi koniec małego drutu

Drugi koniec tego przewodu przechodzi do rezystora 1,8M, który dodaliśmy w kroku 25. Niepodłączony rezystor 100K można zwinąć, aby pomóc nam śledzić go na później.

Jeśli nadal jesteś ze mną, zbudowaliśmy VCO! Trochę bezużyteczne jest takie spędzanie czasu, czekając, aż ktoś położy na nim kopię Titusa Groana lub brudną żeliwną patelnię (jeśli mam pięciocentówkę…), więc musimy ją załadować do obudowy.

Do obudów używam puszek blaszanych. Jeśli użyjesz "nie pozostawia ostrych krawędzi!!!" rodzaj otwieracza do puszek, puszki tworzą bardzo przydatne obudowy z pokrywkami wystarczająco mocnymi, aby znieść pewne nadużycia, ale wystarczająco miękkimi, aby zrobić dziury bez użycia elektronarzędzi. Mam tutaj cały film na ten temat.

Krok 28: W puszce

Używam również gniazd RCA, z którymi tak łatwo się pracuje. Najbliższa część na pierwszym zdjęciu to tylna strona gniazda RCA. Tutaj CV przyjdzie z zewnątrz.

Ten VCO jest na tyle mały, że nie potrzebuje żadnego innego wsparcia poza połączeniami z potencjometrem. Kiedy już dokręcimy potencjometr, powinniśmy bardzo uważnie przyjrzeć się wszystkim przewodom i gołym przewodom w obwodzie, używając małego śrubokręta, aby podważyć dowolne części z miejsc, których nie powinny dotykać.

Przewód po lewej to połączenie CV, biegnące od gniazda do rezystora 100K, tego z zawiniętym końcem.

Przewód po prawej stronie biegnie od miejsca, w którym spotykają się kondensator 1uF i rezystor 100K. Trudno to zobaczyć pod tym kątem, ale nie mam lepszego obrazu.

Mamy to! VCO śledzący skok piły, wyprodukowany za mniej niż 2,00 USD w częściach!

Ale prawdziwa wartość tkwi w przyjaciołach, których poznaliśmy po drodze.

Krok 29: Wykończenie

VCO ze śledzeniem wysokości tonu są niesamowite, ponieważ można ustawić ich parę (lub więcej) tak, aby grały w harmonii, a następnie zasilać je tym samym napięciem, a w miarę zwiększania lub zmniejszania spektrum częstotliwości pozostaną w harmonia ze sobą.

Ale taka elektronika analogowa wymaga kalibracji. Istnieje wiele zasobów, które pomogą ci nauczyć się, jak to zrobić, ale postaram się to również wyjaśnić tutaj.

Najpierw wymyśl sposób na bezpieczne zasilanie tego modułu, gdy jego wnętrzności są łatwo dostępne. Mam nadzieję, że już go włączyłeś i potwierdziłeś, że działa. Upewnij się, że twój śrubokręt do trymera może dobrze dosięgnąć trymera - dla mojej budowy musiałem delikatnie wygiąć trymer do góry. Włącz zasilanie tego modułu (i syntezatora) i jakoś podłącz wyjście do głośników. Jeśli nie ufasz swoim uszom, że prawidłowo ustawią oktawy, podłącz również oscyloskop do wyjścia lub pozwól tunerowi gitarowemu na nasłuchiwanie tonacji VCO.

Po podłączeniu sprzętu i hałasie pozostaw go na kilka minut, aby umożliwić obwodom osiągnięcie stabilnej temperatury.

Podłącz źródło napięcia 1V/oktawę do wejścia CV obwodu. Graj oktawy i zauważ, że środkowe C nie jest dokładnie o oktawę poniżej wysokiego C!!! Gdy VCO gra wyższą oktawę, obróć trymer. Jeśli ton tej nuty spadnie, oznacza to, że zmniejszy się zakres między wyższą i niższą nutą. Dostosuj trymer do przodu i do tyłu, aż go wybierzesz, aby „Note” był tą samą nutą, ale o oktawę w dół od „jednej oktawy w górę od nuty”.

Jeśli nie masz źródła napięcia 1 V/oktawę, możesz po prostu pozostawić je dostrojone, ale jeśli chcesz, aby dwa lub trzy (lub MOAR!!!) z nich pozostały ze sobą zestrojone przy użyciu tych samych poziomów CV od twój syntezator (wyobraź sobie sekwencję akordów poruszającą się w górę iw dół skali), oto co robisz. Dostrój ich parę do dokładnie tej samej nuty z CV połączonym z parą. Zmień to CV i dostosuj jeden z trymerów VCO, aby pozostać w zgodzie. Następnie zmniejsz go (nie będzie już dostrojony na pierwszym poziomie CV) i wyreguluj ponownie. Płukanie powtórz płukanie powtórz płukanie i powtarzaj, aż w końcu otrzymasz parę VCO, które mają taką samą reakcję na CV!!!

Fantazyjne drogie VCO będą miały kompensację wysokiej częstotliwości, rezystory kompensujące temperaturę, liniowe FM, przebiegi trójkątne, impulsowe i sinusoidalne…… niektóre zasoby prawdopodobnie będą o nich wspominać, a typy obsesyjne z pewnością będą zajmować się zwiększaniem dokładności tonu do 20KHz i do 20Hz, ale dla moich celów jest to fantastyczny mały roboczy VCO, a cena jest bardzo, bardzo odpowiednia.