Dodaj funkcję niestandardową w Arkuszach Google: 5 kroków

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:27

Jestem pewien, że w pewnym momencie swojego życia musiałeś korzystać z oprogramowania do arkuszy kalkulacyjnych, takiego jak Microsoft Excel lub Arkusze Google.

Są stosunkowo proste i proste w użyciu, ale także bardzo wydajne i łatwo rozszerzalne.

Dzisiaj przyjrzymy się Arkuszom Google i możliwościom dodawania kodu oraz funkcji niestandardowych, dzięki czemu będziemy mogli je rozszerzać.

Krok 1: Jakie są funkcje?

Funkcja to fragment kodu, który manipuluje danymi z arkusza kalkulacyjnego, aby automatycznie obliczyć dla nas nową wartość. Bardzo powszechnym przykładem takiej funkcji jest SUMA, która oblicza sumę kolumny lub grupy komórek.

Całe oprogramowanie do arkuszy kalkulacyjnych obsługuje wiele takich funkcji, które są w nich wstępnie wbudowane, ale obsługują również możliwość ich rozszerzania i pisania własnych.

Krok 2: Jak napisać funkcję niestandardową?

Aby napisać niestandardową funkcję w Arkuszach Google, używamy jej funkcji o nazwie Apps Script, która jest platformą do szybkiego tworzenia aplikacji, w której możemy pisać kod w JavaScript bezpośrednio w przeglądarce, który zostanie następnie wykonany w naszym arkuszu kalkulacyjnym.

Aby rozpocząć pisanie, możemy przejść do menu Narzędzia > Edytor skryptów w górnym menu, co spowoduje wyświetlenie edytora kodu online.

W nim, po pierwszym otwarciu, będziemy mieli jeden plik o nazwie Code.gs wraz z pustą funkcją startową o nazwie myFunction.

Jako przykład początkowy zmienimy nazwę tej funkcji na DOUBLE i dodamy parametr wejściowy w jej deklaracji. Wewnątrz ciała funkcji musimy zwrócić wartość, a dla tego przykładu pomnożymy wartość wejściową przez 2.

Możemy teraz zapisać skrypt i jeśli wrócimy do arkusza kalkulacyjnego i dodamy do niego jakieś dane, możemy teraz odwołać się do tej funkcji w dowolnej komórce i wysłać odwołanie do komórki danych jako dane wejściowe dla wartości.

Podczas wykonywania tej funkcji Arkusze Google na krótko wyświetli w komórce komunikat Loading, ale następnie wyświetli zwróconą wartość z funkcji.

Krok 3: Ograniczenia funkcji i autouzupełnianie

Te funkcje mogą robić, co chcemy, ale istnieją pewne ograniczenia, których musimy przestrzegać, takie jak:

Nazwy muszą być unikalne i inne niż używane przez funkcje wbudowane. Nazwa nie może kończyć się na _, a nazwy funkcji są zazwyczaj pisane wielkimi literami, chociaż nie jest to wymagane.

Każda funkcja może zwrócić pojedynczą wartość, jak w naszym przykładzie, ale może również zwrócić tablicę wartości. Ta tablica zostanie następnie rozszerzona na sąsiednie komórki, o ile są one puste. Jeśli tak nie jest, zostanie wyświetlony błąd.

Funkcja, którą napisaliśmy, jest użyteczna, ale dla każdego, kto może edytować dokument, będzie nieznana, a użytkownik będzie musiał wiedzieć, że istnieje, aby z niej skorzystać. Możemy to naprawić, dodając funkcję do listy autouzupełniania, tak samo jak wszystkie wbudowane funkcje.

Aby to zrobić, musimy dodać tag JsDoc @customfunction przed funkcją jako komentarz, gdzie w tym komentarzu możemy napisać krótkie wyjaśnienie, co robi nasza funkcja.

Teraz z dodanym komentarzem, gdy zaczniemy pisać nazwę funkcji, funkcja będzie oferowana przez autouzupełnianie wraz z opisem funkcji.

Krok 4: Dzwonienie do usług zewnętrznych

Ogromna moc tych funkcji wynika z możliwości wywoływania i interakcji z innymi narzędziami i usługami Google, takimi jak Tłumacz, Mapy, łączenia się z zewnętrzną bazą danych, pracy z XML i innymi. Zdecydowanie najpotężniejszą funkcją jest dla mnie możliwość wykonania zewnętrznego żądania HTTP do dowolnego interfejsu API lub strony internetowej i uzyskania z nich danych za pomocą usługi UrlFetch.

Aby to zademonstrować, wkleję funkcję, która przeliczy dolary amerykańskie na franki szwajcarskie, ale nie przyjmie kursu waluty, ale zamiast tego pobierze go z zewnętrznego interfejsu API.

Funkcja korzysta również z wbudowanej usługi pamięci podręcznej, w której nie będzie wywoływać API dla wszystkich obliczeń, ale wywoła go raz przy pierwszym obliczeniu, a następnie zapisze tę wartość w pamięci podręcznej.

Wszystkie inne obliczenia będą wtedy wykonywane z wartością z pamięci podręcznej, dzięki czemu ich wydajność zostanie znacznie poprawiona i nie trafimy na serwer tak często, ponieważ stawki nie zmieniają się tak szybko.

Ponieważ API zwraca JSON, gdy otrzymamy odpowiedź z serwera, musimy przetworzyć JSON do obiektu, a następnie możemy uzyskać stawkę, pomnożyć ją przez wartość wejściową i zwrócić nową, obliczoną wartość do komórki.

Krok 5: Kolejne kroki

Jeśli uznasz to za interesujące i chcesz dowiedzieć się więcej, zostawię poniżej linki do dodatkowych zasobów.

developers.google.com/apps-script/guides/s…

developers.google.com/apps-script

Jeśli podoba Ci się Instructable, zasubskrybuj mój kanał na YouTube, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, i sprawdź niektóre z moich innych Instructables.

Pozdrawiam i dziękuję za przeczytanie.