Save My Child: inteligentny fotelik, który wysyła wiadomości tekstowe, jeśli zapomnisz o dziecku w samochodzie: 8 kroków

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:29

Montowany jest w samochodach, a dzięki czujnikowi umieszczonemu na foteliku dziecięcym ostrzega nas – SMS-em lub telefonicznie – jeśli uciekniemy bez zabrania ze sobą dziecka

Krok 1: Wprowadzenie

Wśród najbardziej zasmucających (a przynajmniej nieczęstych) wypadków w wiadomościach są te, które dotyczą rodziców, którzy – z powodu energiczności, problemów zdrowotnych lub braku uwagi – wysiadają z samochodu i „zapomną” o swoich dzieciach w foteliku dziecięcym, w gorącym lub zimnym otoczeniu. Z pewnością takich wypadków można było uniknąć, gdyby ktoś lub coś przypomniało kierowcy, że zostawił dziecko w samochodzie; niewątpliwie technologia może pomóc i zaoferować rozwiązania, które producent zaimplementuje w pojeździe lub typu „retrofit”, jak opisywane tutaj przedsięwzięcie. To urządzenie oparte na telefonie komórkowym GSM, które wykrywa pewne parametry, na podstawie których oceniane jest zachowanie kierowcy i wykonywane są niezbędne działania: w szczególności wysyłany jest SMS na telefon uciekającego kierowcy z samochodu. Urządzenie jest instalowane w samochodzie i jest zasilane przez instalację elektryczną tego ostatniego; weryfikuje, czy dziecko siedzi na swoim foteliku (za pomocą czujnika składającego się z kilku niskoprofilowych przycisków, zamontowanego na płytce stykowej, którą należy umieścić pod pokrowcem fotelika): jeśli okaże się, że przyciski są wciśnięte (a więc dziecko siedzi), obwód zweryfikuje również zatrzymanie pojazdu (za pomocą trójosiowego akcelerometru), jeśli tak i po upływie ustawionego czasu wyśle alarmową wiadomość SMS na telefon kierowcy i wyda dźwięk brzęczyka.

Ponadto wykonuje połączenie na ten sam numer telefonu i ewentualnie na inne, aby rodzice, przyjaciele i inne osoby mogły zadzwonić do kierowcy, aby sprawdzić, co się dzieje. Mimo że wybraną aplikacją jest wspomniana wyżej, projekt powstał w naszym laboratorium jako platforma, którą można zaadaptować do dwóch pozostałych celów. Pierwsze z nich to urządzenie różnicowoprądowe dla osób starszych i wrażliwych, drugie natomiast to zdalny alarm, działający w przypadku zaciemnienia (i przydatny w celu uniknięcia rozmrożenia zamrażarki i niebezpiecznej żywności w niej zawartej).

Krok 2: Zapisz mój schemat obwodu potomnego

Zobaczmy zatem, o co w tym wszystkim chodzi i przeanalizujmy schemat elektryczny obwodu, którego zarządzanie zostało powierzone mikrokontrolerowi PIC18F46K20-I/PT firmy Microchip, który został zaprogramowany za pomocą naszego oprogramowania układowego MF1361, tak aby odczytywał stan wejścia (do których podłączony jest czujnik wagi fotelika i ewentualnie urządzenie wykrywające) i odbiera sygnały dostarczane przez akcelerometr (U5) i komunikuje się z zewnętrzną pamięcią EEPROM (U4) (zawierającą ustawienia funkcjonowania systemu) i łączy się z możliwym (U6) odbiornikiem radiowym i zarządza modułem komórkowym (GSM).

Proszę zauważyć, że obwód uwzględnia elementy, które mogą być zamontowane lub nie, ponieważ wymyśliliśmy go jako rozszerzalną platformę programistyczną dla tych z Was, którzy chcieli stworzyć własną aplikację, zaczynając od podstawowego oprogramowania układowego. Zacznijmy od opisania mikrokontrolera, który po resecie zasilania inicjalizuje linie RB1 i RB2 jako wejścia zasilane wewnętrznym rezystorem podciągającym, który będzie potrzebny do odczytania niektórych styków normalnie otwartych podłączonych do IN1 i IN2; diody D2 i D3 chronią mikrokontroler w przypadku, gdy na wejściach zostanie błędnie podane napięcie wyższe niż napięcie źródła zasilania PIC. IN1 jest obecnie używany do czujnika wagi fotelika dziecięcego, natomiast IN2 jest dostępny do dalszych możliwych kontroli: możemy go wykorzystać np. do wykrywania otwarcia i zamknięcia drzwi, poprzez odczyt napięcia na lampkach sufitowych; w związku z tym proszę wziąć pod uwagę, że w niektórych nowoczesnych samochodach oświetlenie sufitowe jest obsługiwane (w PWM) przez skrzynkę przyłączeniową (aby zapewnić stopniowe włączanie i wyłączanie), podczas gdy my po prostu musimy odczytać stan świateł natychmiast włączonych i wyłączony (w przeciwnym razie odczyt będzie nieprawidłowy); potem będziemy musieli filtrować PWM za pomocą kondensatora umieszczonego między wejściem mikrokontrolera a masą (za diodą). Drugie wejście to RB3, nadal zaopatrzone w wewnętrzny rezystor podciągający, który jest potrzebny do odczytania przycisku P1 (służącego do wymuszenia włączenia modułu komórkowego, który normalnie jest wyłączony). Jeszcze podczas inicjalizacji wejść/wyjść RB4 jest ustawiane jako wejście do odczytu – za pomocą dzielnika napięcia R1 i R2 – rozruchu obwodu realizowanego przez podwójny dewiator SW1b; dzielnik napięcia jest potrzebny, ponieważ mikrokontroler toleruje napięcie niższe niż napięcie wejściowe znajdujące się na złączu zasilania. Funkcja RB4 została zarezerwowana dla przyszłych prac rozwojowych, wyjaśniono, że obwód może być zasilany zarówno z zasilacza sieciowego przez gniazdo USB, jak i za pomocą baterii litowej podłączonej do wyjścia dedykowanego regulatora ładowania.

Krok 3: Schemat obwodu

Gdy SW1 zostanie przesunięty na styki oznaczone krzyżykiem na schemacie obwodu, reszta obwodu jest odizolowana od akumulatora, a zatem wyłączona; jeśli na wejściu źródła zasilania (USB) zostanie podane napięcie 5 V, będzie działał tylko stopień ładowarki (zasilany jest przez diodę D1, która zabezpiecza go przed odwrotną polaryzacją). Przesuwając SW1 do pozycji włączonej, SW1b wprowadza napięcie wejściowe do linii RB4, a SW1a zasila mikrokontroler i tak dalej, za pomocą napięcia na końcach akumulatora (około 4 V przy pełnym naładowaniu) oprócz włączenia konwerter przełączający step-up oznaczony jako U3, który generuje napięcie 5 V potrzebne reszcie obwodu.

Jeśli chodzi o funkcjonowanie układu zasilanego przez USB, SWb doprowadza napięcie wejściowe do RB4, co – implementując jego odczyt w oprogramowaniu – pozwala zrozumieć, czy znajduje się źródło zasilania sieci; taka funkcja jest przydatna przy tworzeniu alarmu zapobiegającego zaciemnieniu. Z drugiej strony, podczas pracy bateryjnej, RB4 pozwala mikrokontrolerowi o tym wiedzieć i realizować możliwe strategie zmniejszenia zużycia energii (na przykład poprzez skrócenie interwałów, w których telefon komórkowy jest włączany). Linia RB4 jest jedynym sposobem, w jaki oprogramowanie układowe musi zrozumieć, kiedy obwód jest zasilany bateryjnie, ponieważ jeśli U1 otrzymuje zasilanie, nawet jeśli RB4 ma zero woltów, oznacza to, że obwód jest zasilany bateryjnie, a jeśli istnieje inne źródło zasilania, będzie działać dzięki napięciu pobieranemu z USB. Wróćmy teraz do inicjalizacji I/O i zobaczmy, że linie RC0, RE1, RE2 i RA7 są inicjalizowane jako wejścia, że zostały wyposażone w zewnętrzny rezystor podciągający, ponieważ nie możemy go wewnętrznie aktywować dla takich linii; będą potrzebne do odczytywania kanałów odbiornika hybrydowego, który jest zresztą akcesorium zarezerwowanym na przyszłość. Taki odbiornik może okazać się przydatny do użytku domowego jako zdalny alarm, dla osób niepełnosprawnych ruchowo lub zmuszonych do leżenia w łóżku; wykrywając zmienność na wyjściach radia RX, wykona telefon z prośbą o pomoc lub wyśle podobny SMS. Jest to możliwe zastosowanie, ale są też inne; w każdym razie musi być zaimplementowana w oprogramowaniu. RC3, RC4, RB0 i RD4 to linie, które zostały przypisane do akcelerometru U4, a dokładniej tabliczka zaciskowa oparta na trójosiowym akcelerometrze MMA8452 firmy NXP: RC3 jest wyjściem i jest potrzebne do wysłania sygnału zegarowego, RC4 jest dwukierunkowym I/O i steruje SDA, podczas gdy pozostałe dwa piny to wejścia zarezerwowane do odczytu przerwań INT1 i INT2, które są generowane przez akcelerometr w przypadku wystąpienia określonych zdarzeń. Linie RA1, RA2 i RA0 nadal są wejściami, ale zostały zmultipleksowane na przetworniku A/C i służą do odczytu akcelerometru trójosiowego U5, który również znajduje się na płytce zaciskowej i jest oparty na module akcelerometru MMA7361; taki komponent ma być alternatywą dla U4 (czyli tego, którego obecnie oczekuje nasz firmware) i dostarcza informacji o przyspieszeniu wykrywanym na osiach X, Y, Z za pomocą analogowych napięć wychodzących z odpowiednich linii. W tym przypadku oprogramowanie układowe jest uproszczone, ponieważ procedura zarządzania MMA8452 nie jest potrzebna (wymaga odczytu rejestrów, implementacji protokołu I²C-Bus itd.). Jeszcze w temacie ADC, linia An0 służy do odczytu poziomu napięcia, jakie dostarcza bateria litowa, która zasila mikrokontroler i resztę układu (z wyjątkiem odbiornika radiowego); jeśli oprogramowanie to uwzględnia, daje możliwość wyłączenia całości, gdy bateria jest słaba lub gdy jest poniżej określonego progu napięcia. Linia RC2 jest inicjowana jako wyjście i generuje serię cyfrowych impulsów, gdy brzęczyk piezoelektryczny BUZ1 ma wydać ostrzeżenie dźwiękowe, które zostało wskazane przez oprogramowanie; pozostałe dwa wyjścia to RD6 i RD7, którym powierzono zadanie świecenia diod LD1 i LD2.

Krok 4: Schemat obwodu PCB

Uzupełnijmy analizę wejść/wyjść za pomocą RD0, RD2, RD3, RC5, które wraz z RX i TX UART z interfejsu do modułu komórkowego SIM800C przez SIMCom; w obwodzie ta ostatnia jest zamontowana na dedykowanej płytce, którą należy włożyć do określonego złącza znajdującego się na płytce drukowanej. Moduł wymienia dane dotyczące wysłanych wiadomości (alarmowych) i odebranych (konfiguracyjnych) z mikrokontrolerem za pośrednictwem UART PIC, które są również potrzebne do poleceń dotyczących ustawień telefonu komórkowego; reszta linii dotyczy niektórych sygnałów stanu: RD2 odczytuje wyjście dla diody „sygnału”, która jest powtarzana przez LD4, podczas gdy RD3 odczytuje wskaźnik dzwonka, czyli styk telefonu komórkowego, który dostarcza wysoki poziom logiczny, gdy połączenie telefoniczne zostanie odebrane. Linia RD0 umożliwia resetowanie modułu, a RC5 zajmuje się włączaniem i wyłączaniem; resetowanie i włączanie/wyłączanie są realizowane przez obwody na płytce, na której zamontowany jest SIM800C.

Płytka, której schemat obwodu pokazano – wraz z wyprowadzeniem złącza wtykowego – na rys. 1, zawiera telefon komórkowy SIM800C, złącze antenowe MMX 90° oraz 2mm męski 2×10 pin-listw, na którym źródła, linię sterowania zapłonem (PWR), wszystkie sygnały i linie komunikacji szeregowej zi do modułu GSM, jak pokazano na rys. 1.

Krok 5: Schemat obwodu PCB

Po zdefiniowaniu wejść/wyjść mikrokontrolera możemy przyjrzeć się dwóm sekcjom odpowiedzialnym za zasilanie układu: ładowarce i przetwornicy step-up DC/DC.

Ładowarka oparta jest na układzie scalonym MCP73831T (U2) firmy Microchip; jako wejście zwykle przyjmuje 5V (tolerowany zakres wynosi od 3,75V do 6V), pochodzące w tym obwodzie ze złącza USB; dostarcza na wyjściu prąd potrzebny do ładowania elementów litowo-jonowych lub litowo-polimerowych (Li-Po) i dostarcza do 550mA. Akumulator (do podłączenia do styków +/- BAT) może mieć teoretycznie nieograniczoną pojemność, gdyż co najwyżej ładowałby się w bardzo długim czasie, należy jednak wziąć pod uwagę, że przy prądzie 550mA element o pojemności 550 mAh jest naładowany w godzinę; skoro wybraliśmy ogniwo o pojemności 500 mAh, ładuje się w niecałą godzinę. Układ scalony pracuje w typowej konfiguracji, w której dioda świetlna LD3 jest sterowana przez wyjście STAT, które podczas ładowania jest sprowadzane na niski poziom logiczny, natomiast po zakończeniu ładowania pozostaje na wysokim poziomie logicznym; to samo jest doprowadzane do wysokiej impedancji (otwarte), gdy MCP73831T jest wyłączony lub gdy okazuje się, że do wyjścia VB nie jest podłączony akumulator. VB (pin 3) to wyjście używane dla baterii litowej. Układ scalony realizuje ładowanie stałym prądem i napięciem. Prąd ładowania (Ireg) ustawiany jest za pomocą rezystora podłączonego do pinu 5 (w naszym przypadku jest to R6); jego wartość jest związana z rezystancją następującą zależnością:

Ireg = 1 000/R

w którym wartość R jest wyrażona w omach, jeśli prąd Ireg jest wyrażony w A. Na przykład przy 4,7 kΩ uzyskuje się ograniczenie 212 mA, podczas gdy przy R równym 2,2 kΩ prąd jest wart około 454 mA. jeśli pin 5 jest otwarty, układ scalony przechodzi w stan spoczynku i pobiera tylko 2 µA (wyłączenie); szpilka może zatem być używana jako aktywująca. Uzupełnijmy opis schematu o konwerter podwyższający napięcie, który z napięcia akumulatora pobiera 5 woltów stabilizowanych; scena oparta jest na układzie scalonym MCP1640BT-I/CHY, czyli synchronicznym regulatorze doładowania. Wewnątrz znajduje się generator PWM, który napędza tranzystor, którego kolektor okresowo zwiera cewkę L1 do masy, za pomocą pinu SW ładuje ją i pozwala uwolnić zgromadzoną energię podczas przerw – za pomocą pinu 5 – do kondensatory filtrujące C2, C3, C4, C7 i C9. Zacisk diody chroniący tranzystor wewnętrzny jest również zaciskiem wewnętrznym, redukując w ten sposób komponenty zewnętrzne do absolutnego minimum: w rzeczywistości są kondensatory filtrujące między Vout a masą, cewka indukcyjna L1 i dzielnik rezystancyjny między Vout i FB, które rozdają z reaktywacją generatora PWM przez wewnętrzny wzmacniacz błędu, stabilizując napięcie wyjściowe na żądanej wartości. Modyfikując stosunek między R7 i R8, można zatem zmodyfikować napięcie dostarczane przez pin Vout, ale nie jest to w naszym interesie.

Krok 6: Ustawienia i polecenia uratowania mojego dziecka

Po zakończeniu instalacji będziesz musiał skonfigurować urządzenie; taka operacja jest realizowana za pomocą wiadomości SMS, dlatego należy włożyć działającą kartę SIM do uchwytu karty SIM modułu 7100-FT1308M i zanotować odpowiedni numer telefonu. Następnie proszę podać wszystkie wymagane polecenia przez telefon komórkowy: wszystkie są pokazane w Tabeli 1.

Wśród pierwszych rzeczy do zrobienia jest konfiguracja numerów telefonów na liście tych, na które system będzie dzwonił lub na które będą wysyłane SMS-y alarmowe, w przypadku dziecka na foteliku, które prawdopodobnie zostało „ zapomniany opuszczony”. W celu ułatwienia procedury z uwagi na to, że system jest chroniony hasłem jak dla tej operacji, zaprojektowano tryb Easy Setup: przy pierwszym uruchomieniu system zapisze pierwszy numer telefonu, który do niego dzwoni, oraz traktuje ją jako pierwszą liczbę na liście. Ten numer będzie mógł dokonywać modyfikacji, nawet bez haseł; tak czy inaczej polecenia mogą być wysyłane z dowolnego telefonu, o ile odpowiedni SMS zawiera hasło, a mimo to – w celu przyspieszenia niektórych poleceń – dopuściliśmy, że te wysyłane przez numery telefonów z listy mogą być podawane bez konieczności Hasła. W przypadku poleceń dotyczących dodawania i usuwania numerów telefonów z listy, żądanie podania hasła powoduje, że listą zarządza tylko osoba, która ma do tego uprawnienia. Przejdźmy teraz do opisu poleceń i odpowiedniej składni, przy założeniu, że obwód akceptuje również wiadomości SMS zawierające więcej niż polecenie; w takim przypadku polecenia należy oddzielić od kolejnych za pomocą przecinka. Pierwszą badaną komendą jest ta, która modyfikuje hasło, składa się ona z SMS-a typu PWDxxxxx;pwd, w którym nowe hasło (składające się z pięciu cyfr) należy wpisać w miejsce xxxxx, natomiast pwd wskazuje aktualne hasło. Domyślne hasło to 12345.

Zapamiętanie jednego z ośmiu numerów umożliwiających wysyłanie poleceń konfiguracyjnych odbywa się poprzez wysłanie SMS-a, którego tekst zawiera tekst NUMx+nnnnnnnnnnnnnn;pwd, w którym w miejsce x, numer telefonu idzie w miejsce ns, a pwd to aktualne hasło. Wszystkie muszą być napisane bez spacji. Dozwolone są liczby składające się z 19 cyfr, podczas gdy + zastępuje 00 jako prefiks połączeń międzynarodowych w telefonach komórkowych. Na przykład, aby dodać numer telefonu 00398911512 na trzeciej pozycji, będziesz musiał wysłać polecenie takie jak: NUM3+398911512;pwd. Hasło jest potrzebne tylko wtedy, gdy próbujesz zapisać numer telefonu na pozycji, która była już zajęta przez inny; z drugiej strony, jeśli musisz dodać numer w pustej pozycji, wystarczy wysłać SMS o treści: NUMx+nnnnnnnnnnnnnn. Usunięcie numeru odbywa się za pomocą wiadomości SMS zawierającej tekst NUMx;pwd; w miejsce x będziesz musiał wpisać pozycję numeru telefonu do usunięcia, natomiast pwd jest zwykłym hasłem. Np. aby usunąć czwarty numer telefonu z zapamiętanej listy potrzebny jest komunikat zawierający tekst NUM4;hasło. Aby zażądać listy numerów telefonów zapamiętanych w obwodzie, należy wysłać SMS o treści: LICZ?;hasł. Tablica odpowiada na numer telefonu, z którego przychodzi przesłuchanie. Można poznać jakość sygnału GSM wysyłając QUAL? Komenda; system odpowie SMS-em zawierającym aktualną sytuację. Wiadomość zostanie wysłana na telefon, który wysłał polecenie. Przejdźmy teraz do stanu wejść i komunikatów konfiguracyjnych: LIV? pozwala poznać stan wejść; IN2 może pracować zarówno na poziomie napięcia (ustawiane przez LIV2:b, które wyzwala alarm, gdy wejście jest otwarte) jak i wariacyjnym (ustawiane przez LIV:v). W przypadku wejść można ustawić czas wstrzymania za pomocą komendy INI1:mm (minuty blokowania idą w miejsce mm) dla IN1 oraz poprzez INI2:mm dla IN2; blokada jest potrzebna, aby uniknąć wysyłania ciągłych ostrzeżeń, jeśli wejście – w trybie poziomu – pozostaje otwarte. Aby określić, które numery na liście mają odbierać połączenia telefoniczne, należy wysłać wiadomość VOCxxxxxxxx:ON;pwd, z tymi samymi regułami, które służą do zarządzania numerami telefonów, na które mają być wysyłane wiadomości SMS. Wiadomość odpowiedzi jest bardzo podobna: „Zapamiętany numer: Posx V+nnnnnnnnnnnn, Posy V+nnnnnnnnnnnn”. Litera S SMS została zastąpiona literą V Voice. Nawet w tym przypadku istnieją dwie różne komendy do dezaktywacji: SMSxxxxxxxx:OFF;pwd wyłącza wysyłanie wiadomości oraz VOCxxxxxxxx:OFF;pwd wyłącza możliwość wykonywania połączeń telefonicznych. xs reprezentują pozycje liczb, które nie mogą otrzymywać ostrzeżeń alarmowych. Musimy wyjaśnić coś dotyczącego polecenia ustawienia numerów telefonów, pod które należy dzwonić lub na które należy wysyłać alarmowe wiadomości SMS: zgodnie z domyślnymi ustawieniami oprogramowania układowego i po każdym całkowitym resecie system będzie przekierowywał zarówno połączenia, jak i SMS-y wiadomości na wszystkie zapamiętane numery. W związku z tym w celu pominięcia niektórych z nich należy wysłać polecenia dezaktywacji: SMSxxxxxxxx:OFF;hasło lub VOCxxxxxxxx:OFF;hasło oraz wskazać pozycje do pominięcia. System wysyła SMS na numer telefonu zajmujący pierwsze miejsce na liście przy każdym ponownym włączeniu zasilania. Taką funkcję można wyłączyć/włączyć za pomocą poleceń AVV0 (wyłącz) i AVV1 (włącz); domyślny tekst to URUCHAMIANIE SYSTEMU. Przejdźmy teraz do poleceń umożliwiających zapamiętywanie lub nadpisywanie wiadomości SMS do wysłania: składnia jest podobna do TINn:xxxxxxxxx, gdzie n to numer wejścia, którego dotyczy wiadomość, a xs odpowiadają wiadomości tekstowej, która nie może przekraczać 100 znaków. Istotnym ustawieniem jest ustawienie czasu obserwacji IN1, realizowane za pomocą komendy OSS1:ss, w której czas (w zakresie od 0 do 59 sekund) idzie w miejsce ss: wskazuje układowi za ile czas, w którym przyciski muszą pozostać wciśnięte od momentu wykrycia zatrzymania samochodu i przed wygenerowaniem alarmu. Opóźnienie jest niezbędne, aby uniknąć fałszywego alarmu, gdy zatrzymasz się na krótki czas. Z tego punktu widzenia oprogramowanie układowe, gdy obwód jest zasilany (przy włączonej desce rozdzielczej), czeka przez czas dwukrotnie dłuższy niż ustawiony, aby umożliwić kierowcy wykonanie takich operacji, jak zamknięcie drzwi garażowych lub zapięcie pasów bezpieczeństwa itp. Czas obserwacji dla IN2 można również określić, stosując te same procedury, wydając polecenie OSS2:ss; możliwe jest również zażądanie aktualnie ustawionych czasów poprzez SMS (polecenie OSS?). Uzupełnijmy ten przegląd poleceń o to, które zwraca ustawienia domyślne: czyli RES;pwd. Komunikat zwrotny to „Resetuj”. Pozostałe polecenia zostały opisane w tabeli 1.

Krok 7: Lista komponentów

Kondensator ceramiczny C1, C8, C10: 1 µF (0805)

C2, C6, C7, C9: kondensator ceramiczny 100 nF (0805)

C3, C4: kondensator tantalowy 470 µF 6,3 VL (D)

C5: kondensator tantalowy 4, 7 µF 6,3 VL (A)

R1, R2, R4: 10 kiloomów (0805)

R3, R12: 1 kiloom (0805)

R5: 470 omów (0805)R6: 3,3 kiloomów (0805)

R7: 470 kohm (0805) 1%

R8: 150 kohm (0805) 1%

R9÷R11: 470 omów (0805)

R13÷R16: 10 kΩ (0805)

R17: –

U1: PIC18F46K20-I/PT (MF1361)

U2: MCP73831T

U3: MCP1640BT-I/CHY

U4: Koder tabliczki zaciskowej. 2846-MMA8452

U5: Koder tabliczki zaciskowej. 7300-MMA7361 (nieużywany)

P1: Mikroprzełącznik 90°

P2: –

LD1: 3mm żółta dioda LED

LD2, LD4: zielone diody LED 3 mm

LD5: – LD3: 3 mm czerwona dioda LED

D1÷D3: MBRA140T3G

D4: MMSD4148

DZ1: dioda Zenera 2,7 V 500 mW

L1: 4,7 µH 770mA cewka uzwojona

BUZ1: Brzęczyk bez elektroniki

8-drożny rozdzielacz żeński

9-drożny rozdzielacz żeński

6-drożny męski rozdzielacz paskowy

Złącze żeńskie 2×10 raster 2mm

Zacisk 2-drożny raster 2,54 (3 szt.)

2-drożne złącze JST raster 2 mm do płytek drukowanych

Akumulator LiPo 500mA ze złączem 2 mm JST

Płytka drukowana S1361 (85×51 mm)

Krok 8: Wniosek

Proponowany przez nas projekt to otwarta platforma; można go wykorzystać do stworzenia wielu aplikacji, wśród których znajdują się: alarm zapobiegający zapominaniu dzieci w samochodzie, system zdalnej opieki oraz wspomniany wcześniej alarm zdalny. Mówiąc ogólnie, jest to system, który jest w stanie generować ostrzeżenia i powiadomienia przez telefon w przypadku wystąpienia pewnych zdarzeń – niekoniecznie nagłych – i dlatego służą również do zdalnego monitorowania.