Automatyczne oświetlenie za pomocą DMX i Perl: 6 kroków

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:33

Po co automatyzować oświetlenie? Cóż, szczerze mówiąc, większość mojego domu jest zautomatyzowana, więc wydawało się to oczywiste. Automatyzacja części domu ma wiele zalet, w szczególności oświetlenie ułatwia życie, a światła zapalające się, gdy wchodzisz do pokoju, są lepsze niż włączanie ich samemu! ….a ponieważ same się włączają, same też się wyłączają, więc nie możesz zapomnieć! Mam nadzieję, że dla większości jest tu wystarczająco dużo informacji, ale jeśli (tak jak ja) kochasz szczegóły, znajdziesz więcej informacji na mojej stronie

Krok 1: Instalacja

Ok, zacznijmy od samych włączników światła.

Każde pomieszczenie wyposażone jest w podwójny (dwa światła) lub pojedynczy ściemniacz zamontowany na ścianie. Poniższe zdjęcia pokazują sterowniki ściemniaczy zamontowane w ścianie, zobaczysz, że są jeszcze niedokończone, nie mogę znaleźć odpowiednio wyglądających pokręteł, jak te proste białe, które dostajesz na standardowym ściemniaczu, więc dopóki tego nie zrobię, tam są żadne. Te „jednostki sterujące” wyglądają jak standardowe brytyjskie pojedyncze zaślepki z opornikami zmiennymi wystającymi z przodu, a to dlatego, że tym właśnie są! Poniżej kilka zdjęć pokazujących wnętrza tych jednostek: Najpierw pojedynczy ściemniacz. Zauważysz również, że na dole urządzenia znajduje się małe czarne urządzenie: To jest czujnik temperatury, którego używam do sterowania ogrzewaniem, wykorzystuje tę samą obudowę, co urządzenia ze ściemniaczem i ten sam przebieg okablowania, ale to dwa oddzielne systemy. Podwójne jednostki są nieco bardziej zajęte w środku, ale w zasadzie tylko dwa pojedyncze w tym samym pudełku.

Krok 2: Okablowanie

Te jednostki sterujące ściemniaczem są podłączone za pomocą okablowania Cat5e z powrotem do mojej szafki pod schodami, gdzie znajduje się reszta zestawu.

Jednostki sterujące (jak widać na powyższych zdjęciach) można łatwo odłączyć od ściany wyciągając wtyczkę RJ45 ze złącza. Każda lokalizacja ściemniacza w domu ma pojedynczy bieg Cat5e, do którego cały dom biegnie z powrotem pod schodami. Same urządzenia pełnią po prostu rolę potencjometrów, oporniki regulowane mają 3 nóżki, patrząc od przodu, lewa skrajna jest uziemiona, środkowa (wycieraczka) to wyjście, a prawa dostaje 10 V DC. Zwróć uwagę na użycie koszulki termokurczliwej i odrobiny żywicy epoksydowej, aby utrzymać wszystko na miejscu, dzięki czemu jest to bardziej niezawodne urządzenie, które znalazłem. Podłączanie ich w ten sposób oznacza, że gdy obracasz je zgodnie z ruchem wskazówek zegara z wyłączonego do włączenia, napięcie na środkowa noga unosi się stopniowo od 0v do 10v - Służy do ręcznego sterowania ściemniaczami. Oto kilka zdjęć tego, jak okablowanie sterujące ściemniaczem kończy się pod schodami, użyłem standardowego okablowania Cat5e, ponieważ jest tanie i dobrej jakości, użyłem również wtyczek i złączy RJ45 z tych samych powodów, ten system oświetleniowy nie ma nic mając do czynienia z ethernetem, tcp-ip lub podobnymi, po prostu używam okablowania i złączy zwykle związanych z tego rodzaju rzeczami. Na powyższym obrazku każdy żółty kabel krosowy reprezentuje lokalizację sterowania ściemniaczem, użyłem gniazd ściennych RJ45 jako środka do podłączenia tych ciągów cat5e zarówno do ściemniaczy, jak i płytki sterującej czujnika temperatury. Same ściemniacze to 4-kanałowe jednostki, które obsługują zarówno sygnał DMX, jak i sygnał 0-10V do sterowania ich wyjściem. Początkowo nie wyjaśniłem tego zbyt dobrze, więc oto więcej informacji o tym, jak sygnał 0-10v i DMX współpracują ze sobą. Ustawienie sygnału 0-10v (tj. ustawienie jednostki sterującej ściemniaczem) (jeśli jaśniejsze) zastąpi ustawienie DMX. Nie jest to idealne rozwiązanie, ponieważ oznacza to, że możesz przez pomyłkę pozostawić włączone światła, ponieważ przekręcenie ściemniacza do góry spowoduje, że światło pozostanie włączone. Jednak nie używamy ręcznie sterowania ściemniaczem, światła włączają się automatycznie, jeśli na zewnątrz jest zarówno ciemno (w ogrodzie jest czujnik światła), jak i jeśli ktoś jest w pokoju (czujniki PIR informują serwer, czy to tak jest) Więc nigdy nie ma potrzeby włączania światła na sobie! Inny potencjalny problem polega na tym, że jeśli system włączy światło, a faktycznie chcesz je wyłączyć, przyciemnienie ściemniacza również nie przyniesie efektu. Jednak w rzeczywistości, dimmer racki mają na sobie przełączniki konfiguracyjne, gdybym kiedykolwiek miał problem, gdy serwer zrobił coś, co mi się nie podobało, mógłbym albo pstryknąć jednym z przełączników DIP na racku, albo odłączyć przewód DMX! ! Mam nadzieję, że teraz ma to więcej sensu.

Krok 3: Stojaki na ściemniacze

Ściemniacze pobierają sygnał 0-10V na 5-pinowym złączu DIN (1 pin jest uziemiony, pozostałe 4 reprezentują 4 kanały) i pobierają sygnał DMX na 3-pinowym złączu XLR. Urządzenia DMX mogą być połączone łańcuchowo, ponieważ każde z nich ma swój własny zestaw identyfikatorów, jeśli przyjrzysz się uważnie powyższemu obrazkowi, zobaczysz pomarańczowy kabel (sygnał 0-10 V), fioletowy kabel (łącze łańcuchowe DMX) i żółty kabel (Wejście DMX z kontrolera DMX)

Oto kilka zdjęć stojaków ze ściemniaczem: Z przodu stojaka widać wiązkę 1mm kabla T&E, każdy z nich trafia do innego oświetlenia w całym domu. Po prostu ten kabel biegnie od ściemniacza prosto do oprawy oświetleniowej w suficie, co bardzo ułatwia okablowanie dowolnej oprawy oświetleniowej, ponieważ wystarczy jeden kabel. Kable te są podłączone do stojaków ściemniaczy za pomocą męskich złączy IEC (męska wersja przewodu czajnika)

Krok 4: Konwersja portu szeregowego na DMX

Sygnały DMX do sterowania ściemniaczami pochodzą z urządzenia pokazanego powyżej. To urządzenie pobiera sygnał RS232 (szeregowy) z mojego serwera automatyki domowej i konwertuje go na protokół DMX. Pozwala mi to automatycznie sterować oświetleniem w całym domu, a także oznacza, że tak naprawdę nie trzeba używać sterowników ściemniaczy w każdym pomieszczeniu, na tym polega cała automatyzacja oświetlenia, mam czujniki w każdym pokoju (standard czujniki PIR), które są monitorowane przez mój system automatyki domowej, jeśli zostanie wykryty ruch, serwer wysyła sygnał szeregowy do kontrolera DMX, aby włączyć światła w tym pomieszczeniu itp.

Dodatkowo oznacza to, że możesz obsługiwać swoje światła przez Internet, przez SMS, IVR itp., co może być przydatne. Na koniec zdjęcie z tyłu serwera, który łączy się z interfejsem DMX, serwer ten służy do sterowania interfejsem DMX. …. Więcej na ten temat w sekcji oprogramowania poniżej.

Krok 5: Oprogramowanie

Cała moja inna automatyka domowa (ochrona, ogrzewanie, energia, cctv itp.) jest napisana (źle w częściach) przy użyciu perla. Ten projekt oświetleniowy nie jest inny, chociaż reprezentuje moje pierwsze próby korzystania z usług internetowych. W przypadku usług internetowych użyłem Apache 2.x i modułu Soap::Lite dla perla, aby faktycznie rozmawiać z kontrolerem DMX za pomocą portu szeregowego, użyłem modułu perla Device::SerialPort. Całość działa pod Redhat Linux. Wywołuję usługi sieciowe z mojej aktualnej aplikacji automatyki domowej w ten sposób: (zauważ, że jest to część znacznie większego programu) # Wyłącza się, jeśli nie ma ruchu przez dziesięć minut, a ostatnio ruch na korytarzu # if ($epoch - $in11_lastmove > 600 && $in11_lastmove < $in23_lastmove && $kuchni == 1) { &send_lights_soap(1, 0); $światła kuchenne = 0; } Faktycznie wywoływany podprogram jest tutaj: sub send_lights_soap { $soap_response = SOAP::Lite -> uri('https://192.168.101.172/Lights') -> proxy('https://192.168.101.172/cgi- bin/lights') -> send("$_[0]", "$_[1]"); $res = $soap_response->wynik; } A ponieważ jest to usługa sieciowa, rzeczywisty interfejs szeregowy i kod usługi sieciowej znajdują się na innym komputerze w mojej sieci, kod usługi sieciowej wygląda tak: #!/usr/bin/perl -w use SOAP::Transport:: HTTP; SOAP::Transport::HTTP::CGI -> dispatch_to('Lights') -> handle; # Call as -> uri('https://192.168.101.172/Lights') # -> proxy('https://192.168.101.172/cgi-bin/lights') # -> send("", "") pakiet Światła; sub wyślij { użyj Device::SerialPort; mój $port = Urządzenie::SerialPort->nowy("/dev/ttyS0"); $port->szybkość transmisji(9600); $port->parzystość("brak"); $port->uzgadnianie("brak"); $port->bity danych(8); $port->stopbity(1); $port->odczyt_znaku_czas(0); $port->odczyt_const_time(1); mój ($klasa, $kanał, $intensywność) = @_; # wyślij dane $port->write(pack "C", $channel); $port->write(pack "C", $intensity); sen(1); $port->zamknij(); return "Gotowe! Użyłem $class z chn $channel i inten $intensity"; } Dość prosty kod, na pewno się zgodzisz, a co najważniejsze, ponieważ obsługuje on usługi sieciowe, mogę rozmieścić te węzły w mojej sieci i łatwo je wywoływać. Dodatkowo mogłeś zauważyć, że jak większość ludzi, z którymi miałem do czynienia, RFC1918 zaadresował moją sieć, ale z odpowiednią regułą NAT, te usługi można łatwo wywołać z dowolnego miejsca z połączeniem internetowym, co oznacza, że mogę sterować oświetleniem, ogrzewaniem itp. z wszędzie (nawet telefon GPRS lub 3G!)

Krok 6: Wnioski

Cóż, mam nadzieję, że podobało Ci się to, co zrobiłem, uwielbiam moje automatyczne światła!

Powodzenia, jeśli zdecydujesz się zrobić coś podobnego. Jeśli potrzebujesz więcej informacji, sprawdź moją stronę na www.yourmissus.com/lighting/