Tracer krzywizny rury: 10 kroków

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:34

To jest dla wszystkich entuzjastów wzmacniaczy lampowych i hakerów. Chciałem zbudować lampowy wzmacniacz stereo, z którego mógłbym być dumny. Jednak w trakcie okablowania odkryłem, że niektóre 6AU6 po prostu odmówiły ustawienia w miejscu, w którym powinny.

Mam kopię instrukcji RCA Receiving Tube Manual z 1966 r. i mając projektowaną elektronikę wszelkiego rodzaju przez około 30 lat, rozumiem, że publikowane dane na urządzeniu muszą być czasami traktowane z odrobiną soli. Ale dane lampowe opublikowane w tych książkach na pewno NIE gwarantują zachowania w rzeczywistym obwodzie dla żadnego egzemplarza.

Podoba mi się małe wykresy rodziny krzywych płytkowych, jak na zdjęciu powyżej, w książce i TO właśnie chciałem zobaczyć dla lamp, które miałem. Korzystanie z testera probówek, nawet dobrze skalibrowanego, wysokiej jakości, da ci tylko jeden punkt danych na jednej krzywej płytki z tej rodziny. I nawet nie wiesz, która to krzywa. Nie jest to bardzo pouczające. Kupowanie krzywych śledzących na rynku może być drogie i rzadkie (możesz znaleźć stary TEK 570 na EBAY raz w roku za 3000 USD lub więcej), a znalezienie takiego lokalnie nie jest możliwe.

Postanowiłem więc go zbudować. PS Wprowadziłem kilka ulepszeń do tego TCT tutaj:

Krok 1: Projekt obwodu

Potrzebowałem obwodu, który byłby stosunkowo prosty, ale zapewniłby wysokie napięcia siatki płyty i ekranu, a także skokowe napięcie siatki sterującej z krokami ½ V, 1 V każdy itp. Do napędu płytowego użyłem od razu pół fali sinusoidalnej uzwojenie transformatora wysokiego napięcia, ponieważ zdałem sobie sprawę, że prąd płyty będzie podążał tą samą charakterystyczną ścieżką w górę fali, jak w dół. Kształt fali nie musi być precyzyjny, skalibrowany ani mieć żadnego szczególnego kształtu, o ile wznosi się i opada w sposób nienagły. Nie musiał nawet mieć konsekwentnie tego samego kształtu za każdym razem, gdy się podnosił lub opadał. Kształt powstałej krzywej jest określony wyłącznie przez właściwości badanej probówki. Wyeliminowało to potrzebę stosowania precyzyjnego generatora rampy wysokiego napięcia, ale nadal musiałem nabyć transformator do tego…

Chciałem mieć kilka gniazd lampowych dla różnych istniejących typów podstaw, ale ostatecznie zdecydowałem się na cztery: miniaturowe 7 i 9-pinowe oraz gniazda ósemkowe. Dołączyłem również 4-pinowe gniazdo umożliwiające testowanie starych lamp prostownikowych.

Schodkowy generator biasu to tandetny 4-bitowy konwerter cyfrowo-analogowy typu drabinkowego R-2R napędzany przez licznik przesuwany falą 60 Hz z innego uzwojenia na transformatorze.

Napięcie żarzenia pochodziło z transformatora wyrwanego ze starego testera lamp ReadRite z lat czterdziestych, który dostarczał wiele napięć żarzenia od 1,1 V do 110 V ORAZ przełącznik do ich wyboru.

Znalezienie metody przełączania, aby pomieścić wszystkie różne wyprowadzenia pinów w podstawie lamp, okazało się w najlepszym razie daremne, więc uniknąłem całego problemu i użyłem kabli krosowych z każdym ponumerowanym pinem i każdym sygnałem sterującym wyprowadzonym na 5-stykowe złącza bananowe. To dało mi najwyższą elastyczność połączenia i uniemożliwiło mi myślenie o wymyśleniu dobrej metody przełączania.

Wreszcie największym problemem był pomiar prądu płyty. Nie mierzyłem prądu katody, ponieważ jest to suma prądów WSZYSTKICH elementów, w tym siatki ekranu. Miejsce pomiaru prądu płytki (na płytce) zostało podniesione do około 400V na szczycie fali. Po podzieleniu napięcia płytki do 0-6V za pomocą dzielnika rezystorowego, aby układy OP-AMP mogły z nim współpracować, potrzebny był bardzo dobrze zbalansowany wzmacniacz różnicowy o dużym wzmocnieniu. Podwójny wzmacniacz OP-AMP LMC6082 zrobił to bardzo dobrze, a jego zasięg sygnału obejmuje uziemienie, dzięki czemu można go podłączyć jako pojedynczy zasilacz.

Zarówno odczyty prądu płyty, jak i napięcia płyty były następnie przesyłane na złącza BNC do oscyloskopu działającego w trybie A-B, dzięki czemu końcowy wykres tych dwóch wielkości można było wykreślić względem siebie.

Niektórzy pisali z prośbą o czytelną kopię schematu, ponieważ ten, który się pojawił, był dość niewyraźny. Usunąłem go i zastąpiłem wersją PDF. Zielona linia obejmuje cały obwód na małej, ręcznie okablowanej płytce drukowanej. Kilka części obwodu zostało rozwiniętych w kroku 7.

W kompilacji było kilka niespodzianek, o których opowiem później.

Krok 2: Wykonanie panelu przedniego

Zdecydowałem, że zbuduję go na aluminiowym panelu rack 19” x 7” x 1/8” thk, który akurat leżałem. Później podtrzymywany był przez drewnianą skrzynię wykonaną z półek na złom.

Pierwsze zdjęcie powyżej pokazuje niektóre z głównych części umieszczonych na panelu w celu ustalenia dobrej aranżacji. Duża otwarta przestrzeń reprezentuje miejsce, w którym ręcznie okablowana płytka drukowana byłaby umieszczana na dystansach. Wypróbowano kilka rozwiązań. Po pokryciu całego panelu taśmą malarską i zaznaczeniu punktów wiertniczych (wszystko, co miałem, to kilka stempli podwozia Greenlee i mała wiertarka do robienia otworów) wywierciłem wszystkie otwory. Uwaga: zawsze zaczynaj od małego (1/16”) otworu prowadzącego, nawet w aluminium i pracuj stopniowo, aż do większego rozmiaru. Do wykonania otworów 1/2” na złącza bananowe użyłem trzech rozmiarów wierteł. Dobrym pomysłem jest również użycie punktaka.

Na zdjęciu szpula drutu zastępuje przełącznik napięcia żarzenia, ponieważ nie został on jeszcze oddzielony od transformatora.

W tym miejscu wywiercono otwory na dwa transformatory.

Najtrudniejszym otworem do wykonania był 9-stykowy otwór w gnieździe, ponieważ nie miałem przebijaka o tej średnicy, ale musiałem użyć tego do 7-stykowego otworu w gnieździe, a następnie spiłować go do większego rozmiaru. To była praca.

Jedynym prostokątnym otworem był wyłącznik zasilania. Został również wypiłowany z okrągłej dziury.

Krok 3: Montaż panelu

Pierwszą rzeczą do zrobienia przed umieszczeniem na nim jakichkolwiek części było oznaczenie jak największej liczby elementów na panelu przed zamontowaniem jakichkolwiek części. Dokonano tego za pomocą starego napisu LetraSet, który pozostał z czasów szkolnych. O ile mi wiadomo, można go obecnie kupić tylko w Anglii. Następnie pokryłem go trzema warstwami przezroczystej powłoki Varathane w sprayu. Nie wiem, na ile wytrzyma to z biegiem czasu, ale jak dotąd tak dobrze… Kroki na przełączniku żarnika zostały później wykonane ręcznie, ponieważ nie miałem liter o odpowiednim rozmiarze.

Jasnobeżowy uchwyt bezpiecznika znajduje się w prawym górnym rogu w pobliżu otworu wejściowego zasilania, do którego prowadzi przewód. Poniżej znajduje się lampka kontrolna neonu i włącznik ON-OFF. Możesz zauważyć, ale nie musisz, że przełącznik wygląda na w pozycji górnej, ale w rzeczywistości mówi OFF. Ten przełącznik to angielski przełącznik zasilania DPST. Wszystkie przełączniki zasilania są UP=OFF/DOWN=ON, a nie jak w Ameryce Północnej, gdzie jest na odwrót. Logika używana podczas ustawiania kodu elektrycznego dla przełączników ON/OFF polega na tym, że gdy ktoś przypadkowo upadnie na przełącznik, bardziej prawdopodobne jest przyłożenie siły skierowanej w dół niż siły skierowanej w górę, a zatem uznano za bezpieczniejsze, jeśli wszystko, co jest kontrolowane przez ten przełącznik, zostanie wyłączone, a nie włączone. Nie mam pojęcia, dlaczego Anglia jest odwrotnie, ale i tak podobała mi się zmiana. Rzucony daje bardzo solidny „thunk”.

Przełącznik G2 V służy do wyboru napięcia podawanego na siatkę ekranu. To później stało się garnkiem. Przełącznik G1 Step wybiera wielkość kroku siatki (obecnie) albo ½ V w zakresie od 0 do -7,5 V lub 1 V w zakresie od 0 do -15 V. Dwa złącza BNC oznaczone H i V to sygnały pionowe i poziome do oscyloskopu. Złącze G BNC jest kształtem fali sterującej sieci, dzięki czemu można go zobaczyć w razie potrzeby. Napięcia napędowe to czerwone 5-drożne złącza bananowe, a czarne są oczywiście podłączone do pinów gniazda. Wszystkie odpowiednio ponumerowane styki gniazda są równoległe.

Przycisk PUSH TO TEST zamyka połączenie z płytką testowanej probówki, aby pobierała prąd tylko wtedy, gdy zostanie o to poproszona. Nie ma sensu odwracać się tylko po to, by przekonać się tylko po zapachu, że coś jest nie tak! (Nie byłby to dla mnie pierwszy raz.)

Krok 4: Montaż płytki drukowanej

Płyta to kawałek perforowanego włókna szklanego o wymiarach około 2 "x 5". Zgadłem co do rozmiaru deski i po prostu zacząłem naklejać na nią części. Moja metoda polega na zbudowaniu trochę – przetestowaniu – zbudowaniu trochę więcej – przetestowaniu itd. Zapobiega to zniszczeniu wielu uszkodzonych części/obwodów w mgnieniu oka. Listwy zacisków śrubowych są utrzymywane na miejscu za pomocą dwuskładnikowego kleju epoksydowego, ponieważ na spodzie nie ma obwodu miedzianego, który można by przylutować, jak to zwykle bywa.

Obwód został ręcznie okablowany przy użyciu technologii PTP. To technologia „od punktu do punktu”. Surowy, ale każdy akronim sprawia, że brzmi to technologicznie, prawda? Tuż na lewo od małego radiatora widać dwa identyczne rezystory 1 megaom. To są to, czego po raz pierwszy użyłem do rezystorów obniżających napięcie prądu płytowego R3 i R4. Jak zobaczymy w kroku 7, musiały one zostać wymienione. Obwód nie jest ładny na dole, ale na tym etapie nie chciałem zachować porządku.

Krok 5: O tak… przewody krosowe

Pociąłem kilka bezużytecznych przewodów pomiarowych na długości około 7 cali i przylutowałem wtyki bananowe na obu końcach. Te przewody są wykonane ze świetnego elastycznego drutu, którego zakup musiałby przejść długą drogę. Wtyczki: jedna czerwona i jedna czarna jak widać. Czerwona jest na końcówkę napędu, a czarna na końcówkę wtyczki gniazda nie ma to znaczenia, ale wydawało się, że lepiej pasują do kolorów złączy, które miałem. Jestem tak świadomy mody.

Wiedząc, że będę musiał być w stanie potwierdzić kalibrację pomiaru prądu płytki zupełnie inną metodą, zrobiłem łatkę do katody z różnicą. Pokazuję to małym pudełkiem z włącznikiem. Wewnątrz pudełka znajduje się rezystor 10 Ohm, który można włączyć do obwodu lub z niego. „Napęd” katody to w rzeczywistości tylko połączenie z masą (0V). Gdy rezystor jest włączony, na katodowym końcu plastra można umieścić oscyloskop i zmierzyć rzeczywisty prąd katodowy triody, aby potwierdzić, co rysuje jej płytka. Zakłada się, że siatka jest zawsze pod napięciem ujemnym. Normalnie rezystor jest wyłączony. Gdy przełącznik jest obracany w przód i w tył podczas testu, można zaobserwować różnicę w prądzie płytki, przy czym cała rodzina krzywych przesuwa się nieco w górę iw dół. Efekt jest tak mały (może 2-4%), że nie ma żadnej różnicy w jakimkolwiek motywie pomiaru lampy, ale ilustruje, że nawet 10 omowy rezystor w katodzie może spowodować widoczną zmianę.

Krok 6: Połącz płytkę drukowaną z resztą

Płytka wykorzystuje zaciski śrubowe do podłączenia przewodów, abym mógł wyjąć płytkę do dalszej budowy/zmian po przetestowaniu jej części. Położyłem go na zawiasach na jednym końcu i prostych na drugim końcu, abym mógł go podnieść, aby uzyskać dostęp do drugiej strony w celu szybkich pomiarów lub zmian bez konieczności odłączania miliona przewodów.

W większości przypadków ciepło nie było problemem, ale ze względów bezpieczeństwa umieściłem regulator dodatni niskiego napięcia na małym radiatorze. Te 3-zaciskowe regulatory, takie jak 7805, których użyłem, mogą rozproszyć około 1 W bez radiatora, ale zawsze dobrze jest zachować chłód, gdy jest jakakolwiek szansa na zrobienie tego tanio. Jego zacisk uziemienia jest spolaryzowany do +10V za pomocą tranzystora 2N3906 i kilku rezystorów. Daje to +15V, na którym pracuje wzmacniacz różnicowy. Jest to dobry sposób na uzyskanie dowolnego napięcia z jednego z tych popularnych regulatorów. Zmienność lub programowalność można uzyskać w ten sam sposób, używając potencjometru lub przetwornika D/A w miejsce jednego z rezystorów. Ponieważ Xfrmr oferuje różne napięcia AC, łatwo było wybrać napięcie dla tego regulatora. To było 25V. A ponieważ pobiera tak mało prądu, prostowanie półfalowe wystarczyło do zasilania regulatora.

Jak widać na zdjęciu, zacząłem sznurować przewody zamiast wiązać je plastikowymi opaskami. Zawsze podziwiałem wygląd dobrze zasznurowanej uprzęży i chciałem spróbować tutaj, ale nigdzie nie było sznurka do sznurowania. Może niektórzy z was wiedzą, gdzie można to mieć. Użyłem nici do haftu zaproponowanej przez moją żonę, naciągniętej na bryłkę wosku. Do uprzęży użyłem standardowych węzłów do sznurowania. Dla tych, którzy chcą nauczyć się tej tajemnej sztuki, „sznurowanie uprzęży” w Googlingu zawiera kilka stron z instrukcjami.

Stary tester lamp ReadRite miał ciekawą metodę kalibracji. Umieszczając końce naczynia ceramicznego w poprzek części uzwojenia pierwotnego i podłączając wycieraczkę do źródła napięcia sieciowego, napięcie, przy którym pracował tester, można regulować powyżej lub poniżej wartości nominalnej, aby uwzględnić lokalne wahania napięcia ściany, które mogą wystąpić od czasu do czasu. (Pamiętaj, że ten materiał został zaprojektowany i używany w czasach II wojny światowej.) Cóż, ten garnek po prostu musiał być tutaj uwzględniony, ponieważ transformator został zaprojektowany tak, aby żaden koniec tej części uzwojenia nie był na nominalnym napięciu sieciowym, a więc nie mógł być używany jako- jest. Ten garnek, który robi się dość gorący, można zobaczyć jako biały przedmiot trzymany przez perforowane metalowe taśmy hydrauliki w pobliżu transformatora.

Zanim odkryłem, jakie były wszystkie anonimowe przewody starego transformatora żarnikowego ReadRite, odkryłem oczywiście, że ma on uzwojenie wysokiego napięcia! Więc moje źródło napięcia płyty zostało rozwiązane i wyeliminowałem jeden transformator.

Krok 7: Trochę więcej o obwodzie

The Bias Generator: Aby wszystko było stosunkowo proste i niskoprądowe, zastosowano logikę CMOS serii 4000. Ten sprzęt, który był wszechobecny w latach 80-tych, będzie działał na każdym napięciu od 3V do 18V. Oznacza to, że moc może znajdować się w dowolnym miejscu w tym zakresie, może się zmienić w razie potrzeby i faktycznie będzie działać nawet przy dużych ilościach tętnień lub innych szumów. Świetnie nadaje się do zastosowań zasilanych bateryjnie. Nadal można go mieć dzisiaj w każdym ze zwykłych punktów sprzedaży (Mouser, Digi-Key, itp.), nawet jeśli nie produkują wszystkich typów, do których przywykli. Czerpie również siłę z przysiadów. Użyłem więc 12-bitowego licznika 4040, który leżałem wokół, jako 4-bitowego licznika do stopniowania napięcia polaryzacji. Wielkość kroku zmienia się, zmieniając dla niego napięcie szyny zasilającej. Ponieważ napięcie polaryzacji lampy musi być ujemne, licznik pracuje między masą jako jego dodatnią szyną a ujemną szyną na drugim końcu. Styk „VDD” jest więc uziemiony. TIP 107 z siecią polaryzacji podobną do 7805 dostarcza ujemne napięcie zasilania do pinu „VSS” chipów. Montowany na panelu przełącznik z potencjometrami dla każdego zakresu kalibruje maksymalne generowane odchylenie. Licznik napędza tanią drabinkę rezystorową R-2R, aby wykonać prosty konwerter Dig-Analog, a następnie wychodzi na złącze bananowe.

Wzmacniacz prądu płyty: Ponieważ prąd płyty jest wykrywany przez rezystor 100 Ohm, R1 połączony szeregowo z płytą, jego napięcie wzrasta do około 400V. Został on zmniejszony za pomocą dwóch dzielników rezystorowych, po jednym na każdy koniec rezystora 100 Ohm. Jest pokazany jako R3, R4, R5. R6 na schemacie i małej puli i umieszczony w pobliżu przycisku Push To Test na schemacie. Potencjometr równoważy te dwa dzielniki tak, że na wyjściu wzmacniacza jest zero, gdy w płytce lampy płynie zerowy prąd. Najpierw użyłem starych rezystorów o dużej wartości dla R3, R4, ale kiedy wypróbowałem to, krzywe wyglądały bardziej jak balony słów niż pojedyncze linie. Załączam zdjęcie tego, co widziałem. Widać również, że wyświetlacz jest nieco zgnieciony w linii bazowej. Zmieniłem te rezystory na bardziej nowoczesne rezystory 5% i ponownie skalibrowałem. To samo, ale trochę mniej. Każda krzywa na wyświetlaczu potrzebuje 1/120 sekundy na prześledzenie, przy czym punkt oscyloskopu najpierw wznosi się na krzywą, a następnie schodzi w dół tą samą drogą. Ale pomiędzy tymi dwoma ruchami rezystor nagrzewał się, a następnie ochładzał na tyle, aby zmienić ich wartość! Rezystory zmienią wartość w zależności od temperatury, niewiele, ale zrobią to. Nie sądziłem, że może to nastąpić tak szybko, ale zmiana ich na 1% folii metalowej w dużej mierze rozwiązała problem.

Wzmacniacz jest konwencjonalnym wzmacniaczem różnicowym używanym do oprzyrządowania, ale z przełącznikiem dwustabilnym zmieniającym wzmocnienie, który zapewnia dwa zakresy wyjściowe i dwa potencjometry do kalibracji zakresu. Daje to skale wyjściowe 2V/1mA i 2V/10mA.

Obwód napędowy siatki ekranowej to po prostu filtrowany garnek zawieszony na prostowanym źródle napięcia płyty z tranzystorem wysokonapięciowym jako wtórnikiem emitera, który zasila napięcie w złączu bananowym. Filtr jest dość powolny i zajmuje kilka sekund, aby ustawić się, gdy poruszy się pokrętło garnków.

Krok 8: Operacja

Włączyłem go.

Gdy dym się rozwiał… obwód działał zaskakująco dobrze. Odkryłem, że balans wzmacniacza różnicowego potrzebował około 20 minut na rozgrzanie, aby dość dobrze się ustabilizować. Po tym czasie trzeba było wyregulować potencjometr równoważący 25 Ohm, aby uzyskać bardzo poziomą linię na oscyloskopie, gdy nie płynie prąd płytki. Po pewnym czasie dostosowywania tego na płycie za każdym razem, gdy korzystałem z urządzenia, było ono zdejmowane z panelu i pojawiało się jako średniej wielkości brązowe pokrętło przy czerwonych złączach bananowych. Nie wiem, dlaczego nie zrobiłem tego wcześniej.

Pokazano kilka zrzutów ekranu uzyskanych krzywych.

Ponieważ każda krzywa na wyświetlaczu jest generowana w ciągu 1/60 sekundy, a przed powtórzeniem jest 16 skanów, skany są wykonywane z prędkością około 4 skanów na sekundę. To miganie działa, ale nie jest zabawne, gdy próbujesz dokonać pomiaru. Jednym z rozwiązań jest uchwycenie każdego wykresu z długim czasem naświetlania w aparacie. Lub… użyj zakresu przechowywania. To, co widzisz, jest przestarzałe, ale dobre – analogowy zakres pamięci HP 1741A ze zmienną trwałością. Wyświetlacz po chwili rozkwitnie, ale przez około 30 sekund prezentuje się bardzo czytelny wykres. Przechowuje ekran, który nie jest wyświetlany, przez wiele godzin. Jest OK.

Przedstawiono ujęcia krzywych dla pentody 6AU6A oraz triody 6DJ8. 6DJ8 ma współczynnik skalowania 50V/działkę poziomo i 10mA/działkę pionową, podczas gdy 6AU6A ma współczynnik skalowania 50V/działkę poziomą i 2,5mA/działkę pionową. Te współczynniki skali są kombinacją zakresu wyjściowego wskaźnika krzywej i czułości pionowej nastawionej na oscyloskopie. Zero we wszystkich przypadkach to lewy dolny róg ekranu. Zostały one zrobione po prostu trzymając aparat blisko ekranu lunety. Po zgodzeniu się na to przez jakiś czas zdecydowałem się podjąć drastyczne działania i wymyśliłem NAPRAWDĘ tandetną metodę trzymania aparatu przymocowanego do lunety….więcej hydraulików przypinających. Kamera montuje się w niej za pomocą krótkiej śruby 1/4 przez spód do otworu montażowego. Wycelowanie kamery sprowadzało się do odpowiedniego skręcenia taśmy. Oczywiście nie mogę pokazać aparatu w tym uchwycie, ponieważ był potrzebny do zrobienia zdjęcia!

Krok 9: Pudełko i artykuł końcowy

Pudełko, podobnie jak wszystkie inne części tego projektu, zostało złożone ze złomu pod ręką. Jest to proste, czterostronne pudełko bez dna, ale przykręcane gumowymi nóżkami. Kawałki zostały wycięte na wyrzynarce z zapasowego regału z płyty wiórowej, który miał 3 boki pokryte taką samą okleiną jak górna i dolna. Cięcia zostały wykonane mając na uwadze, że krawędzie z fornirem powinny być widoczne na froncie pudełka. Nieokleinowana krawędź była nieuchronnie widoczna z tyłu i na dole. Kawałki są połączone śrubami do płyt wiórowych, które pozostały z niektórych szafek kuchennych Ikea sprzed 10 lat. Łby śrub są pokryte białymi plastikowymi nakładkami na główki śrub z tego samego źródła, a następnie pomalowane na czarno z trwałym markerem. Wykonanie pudełka zajęło około 2 i ½ godziny.

Krok 10: Wreszcie

Urządzenie odpowiedziało na moje pytania dotyczące polaryzacji 6AU6A i pozwoliło mi dostosować projekt mojego wzmacniacza do starych lamp. Mówiąc najprościej, z wiekiem zachowują się gorzej.

Oczywiście jednostka mogłaby zostać wzbogacona o więcej dzwonków i gwizdków. Dobrze byłoby mieć cyfrowy panelowy miernik napięcia, który wskazuje między innymi napięcie siatki ekranu nastawione za pomocą tego pokrętła. Również coraz większe zakresy odchylenia siatki kontrolnej lub rozmiary kroków. A skoro już przy tym jesteśmy, co powiesz na przechwycenie fabuły do pamięci wewnętrznej, aby można ją było wgrać na komputer. Być może wskaźnik krzywej mógłby być oparty na systemie Windows i być wyposażony w mysz. Wtedy testy można przeprowadzić z dowolnego miejsca z dostępem do internetu. Albo może nie. PS Wprowadziłem kilka ulepszeń do tego TCT tutaj: