Czujnik wizyjny Micro:bit MU - śledzenie obiektów: 6 kroków

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:28

To mój czwarty przewodnik po czujniku wizyjnym MU dla micro:bit. Tutaj omówię, jak śledzić obiekty za pomocą micro:bit i zapisywać współrzędne na ekranie OLED. Mam w innych moich poradnikach jak podłączyć micro:bit do czujnika wizyjnego MU i OLED i jak uzyskać odpowiednie rozszerzenie, jak go zaprogramować. Wyjaśnię to jeszcze w tym poradniku, ale nieco szybciej.

Kieszonkowe dzieci

1 x BBC micro:bit

1 x czujnik wizyjny Morpx Mu 3

1 x tabliczka zaciskowa Micro:bit - musi mieć dostęp do pinów 19 i 20, których nie mają wszystkie tablice zaciskowe. Używam motorbita elecfreaks, bo ta deska mi się podoba.

8 x przewody połączeniowe (żeńskie-żeńskie)

1 x ekran OLED

Krok 1: Krok 1: Konfiguracja czujnika

Zanim zaczniemy cokolwiek podłączać, chcemy odpowiednio skonfigurować czujnik.

Czujnik Mu Vision ma 4 przełączniki. Dwa po lewej określają tryb wyjścia, a dwa po prawej określają jego adres. Ponieważ chcemy, aby adres był 00, oba przełączniki po prawej stronie powinny być wyłączone. Różne tryby wyjścia to:

00 UART

01 I2C

10 transmisji danych Wi-Fi

11 Transmisja obrazu Wi-Fi

Chcemy użyć połączenia szeregowego, ponieważ ekran OLED potrzebuje micro:bits tylko pinów I2C, więc będziemy pracować w trybie UART. Oznacza to, że oba przełączniki powinny być na 00, więc oba powinny być wyłączone.

Krok 2: Krok 2: Okablowanie

Okablowanie jest dość proste, wystarczy użyć czterech przewodów połączeniowych, aby połączyć czujnik Mu z naszą płytką zaciskową. Spójrz na zdjęcie w kroku 1, aby uzyskać pomoc.

Czujnik Mu -> Płytka zaciskowa

RX-> pin 13

TX -> pin 14

G -> Ziemia

V -> 3,3-5 V

Następnie używamy czterech przewodów połączeniowych, aby połączyć OLED z naszą płytką zaciskową.

OLED -> tablica zaciskowa

Vin -> 3,3 v

GND -> GND

SCL -> Pin19

SCD -> Pin20

Krok 3: Uzyskanie rozszerzeń

Najpierw przechodzimy do edytora Makecode i rozpoczynamy nowy projekt. Następnie przechodzimy do „Zaawansowane” i wybieramy „Rozszerzenia”. Należy pamiętać, że ponieważ jestem Duńczykiem, na zdjęciach te przyciski mają nieco inne nazwy. W rozszerzeniach wyszukujemy „Muvision” i wybieramy jedyny otrzymany wynik. Następnie wracamy do rozszerzeń i szukamy oled12864 i wybieramy rozszerzenie OLED12864_I2C.

Krok 4: Kodowanie – przy starcie

Pierwszy blok w tym programie mówi micro:bit, których pinów powinien użyć do nawiązania połączenia szeregowego. Jeśli użyłeś tych samych pinów co ja podczas podłączania czujnika wizyjnego MU, to chcesz ustawić TX na pin 13, a RX na pin 14. Szybkość transmisji, czyli szybkość, z jaką będą komunikować się czujniki wizyjne micro:bit i MU, powinien być ustawiony na 9600.

Następny blok inicjuje połączenie I2C między ekranem OLED a Micro:bit. Adres zależy od sprzętu OLED. Najczęściej jest to 60, ale dla niektórych ekranów OLED może to być 61 lub inne liczby.

Dołączam trzy bloki numerów pokazów, aby pomóc w rozwiązywaniu problemów. Na przykład, jeśli micro:bit liczy się tylko do 2 podczas uruchamiania, to wiem, że jest problem z włączeniem algorytmu karty kształtu. W bieżącym programie można umieścić czwarty blok numeru pokazu między pierwszym a drugim blokiem.

Następny blok, pierwszy pomarańczowy blok, inicjuje połączenie szeregowe między czujnikiem wizyjnym MU a micro:bit.

Następny blok to blok numeru pokazu do rozwiązywania problemów.

Następny blok, który powinien być drugim pomarańczowym blokiem, informuje czujnik MU o włączeniu algorytmów Shape Card.

Ostatni blok to blok numeru pokazu do rozwiązywania problemów.

Krok 5: Kodowanie - Zawsze pętla

Program zaczynamy od bloku if-else, z blokiem karty kształtu wykrywania.

Wykryj kartę kształtu daje 0 lub 1. Jeśli karta kształtu zostanie wykryta, otrzymamy 1 (prawda) i 0 (fałsz), jeśli karta liczbowa nie zostanie wykryta. Musimy to uwzględnić, ponieważ nasze algorytmy kart kształtów zawsze będą działać na ostatnio wykrytych kartach kształtów. Więc jeśli nigdy nie wykryjemy karty kształtów, to tak naprawdę nie możemy uruchomić algorytmów.

Pierwszy blok w oświadczeniu o prawdziwości mówi ekranowi OLED, aby napisał W (dla szerokości) w lewym górnym rogu ekranu. Pozycja (0, 0).

Następny blok mówi ekranowi OLED, aby zapisał liczbę otrzymaną z algorytmu szerokości karty kształtu po prawej stronie pozycji W. (2, 0). Ta liczba mówi nam, jaka jest szerokość karty kształtu.

Program trwa w ten sposób.

Najpierw blok, który każe ekranowi OLED napisać list. H dla wysokości (5, 0). X dla wartości pozycji X w (0, 2). Y dla wartości pozycji Y w (5, 2)

Następnie drugi blok, który mówi ekranowi OLED, aby napisał liczbę otrzymaną z algorytmu karty kształtu. Wysokość kart na (7, 0). Karty X-pozycja na (2, 2). Karty Y-pozycja w (7, 2).

Kiedy więc uruchomimy program, a czujnik MU Vision wykryje kartę kształtu, poda nam szerokość, wysokość i położenie karty.

Pełny program można znaleźć tutaj.

Krok 6: Testowanie

Może to być trochę trudne do zobaczenia na filmie, ale kiedy przesuwam kartę z boku na bok, zmienia się wartość X. Przesuwanie karty w górę iw dół zmienia wartość Y. Przesunięcie karty bliżej i od czujnika wizyjnego MU zmienia wartości wysokości i szerokości.

Używanie tego programu do wykrywania innych rzeczy jest dość łatwe. Po prostu zmień „kartę kształtu” na to, co chcesz wykryć. Powinien działać z kolorowymi klockami, piłkami, korpusami, kartami liczbowymi i kartami ruchu.