Oscylator UHF: 5 kroków

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:33

Pojedynczy oscylator o minimalnej składowej tranzystorze generujący sygnały w zakresie ultra wysokich częstotliwości - kilkaset megaherców. Tutaj zmierzyłem jego częstotliwość:

Krok 1: Trzeci – Montaż Dee

Składam to, aby dowiedzieć się, jaka jest granica częstotliwości drgań tranzystora z mojej skrzynki na śmieci. Po jego zakończeniu powinien być używany jako źródło sygnału dla niektórych obwodów uhf.

Częstotliwość oscylatora zależy od obwodu strojonego - równoległego połączenia cewki indukcyjnej i kondensatora. Nie będę używał osobnego kondensatora, w zależności od pojemności okablowania i wewnętrznej pojemności tranzystora do tej funkcji. Cewka powinna być wtykowa, abym mógł używać kolejno mniejszych cewek, aż obwód przestanie się oscylować. Najmniejsza cewka, która nadal pozwala na pracę obwodu, powinna wytwarzać najwyższą częstotliwość. Do podparcia cewki indukcyjnej używam małego skrawka płytki przylutowanej pod kątem prostym do większego kawałka i podtrzymywanej przez rozpórki wlutowanych wtyków złącza. Gniazda powinny być pinami wyjętymi z gniazda układu scalonego. Elementy powinny być umieszczone blisko siebie, aby zminimalizować indukcyjność, tak aby można było osiągnąć najwyższą częstotliwość. Wszystko zaczyna się od schematu obwodu - przeznaczyłem około 2/3 napięcia zasilania jako Vce i około 5 mA prądu kolektora przy napięciu zasilania 12V. M/s Freescale właśnie dostarczyło karteczkę samoprzylepną, której użyłem do narysowania tego obwodu. W żaden sposób nie popierają ani nie polecają tego obwodu.

Krok 2: Gniazdo, tranzystor i kondensator

Gniazdo do podłączenia cewki indukcyjnej, tranzystora i kondensatora obejścia bazy (1nf) zostało podłączone. Schemat obwodu jest podświetlony, aby pokazać komponenty na pokładzie. Przewód włożony do pary gniazd jest tylko atrapą, aby zapobiec ich wypadaniu, gdy lut jest podgrzewany do lutowania czegoś innego.

Krok 3: Dodaj rezystory

Rezystory zostały wlutowane w następnej kolejności. Nie są one jednak tak krytyczne, aby zachować zwartość zespołu, tak aby później można było zamontować na płytce inny stopień lub urządzenie, zostały one ściśnięte razem z tranzystorem.

Koralik ferrytowy (kawałek rdzenia ferrytowego z otworem pośrodku) został umieszczony nad przewodem rezystora emitera, tworząc tam małą cewkę indukcyjną. Często przy rozbieraniu starego sprzętu RF natrafiam na te cewki, które mają w sobie rdzenie ferrytowe. Niektóre z tych rdzeni mają otwory i zostają zachowane jako koraliki ferrytowe.

Krok 4: Gotowy obwód

Obwód jest teraz gotowy, a kawałek drutu jest podłączony, tworząc cewkę indukcyjną. Działa, jak widać oglądając załączony film.

Krok 5: Do czego to służy?

Widzisz trzy osoby idące ulicą (prawdopodobnie na wesele). Zatrzymujesz jednego z nich. "Wiesz, generuje sygnał, który zmienia polaryzację więcej niż kilkaset milionów razy na sekundę!" Ta informacja niestety nie wydaje się robić wielkiego wrażenia na tym nieszczęsnym gościu weselnym. Jesteś traktowany tak samo, jak starożytny marynarz, wędrując po okolicy ze swoją opowieścią o martwym albatrosie. OK. Do czego dokładnie służy ta rzecz? Moim zamiarem przy jej zbudowaniu było uzyskanie źródła sygnału do posortowania mojej kolekcji starych i współczesnych tranzystorów na dwa stosy – jeden stos urządzeń nadających się do wysokiej częstotliwości, a drugi nie. częstotliwość oscylacji? Jaka jest moc wyjściowa? Nie wiem, ale są sposoby, aby się dowiedzieć, a kiedy to zrobię, dam wam znać. Tymczasem mówi się, że „Orzeł” jest bardzo pomocny w projektowaniu obwodów. Położyłem go na pulpicie. Czy on nie wygląda groźnie?