Skonfiguruj swój własny serwer internetowy!: 12 kroków

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:33

Czy kiedykolwiek chciałeś mieć miejsce, w którym możesz przechowywać swoje pliki i mieć do nich dostęp z dowolnego miejsca, w którym masz połączenie z Internetem? Załóżmy, że chcesz udostępnić swoją bibliotekę muzyczną na wypadek, gdybyś chciał podarować piosenkę jednemu ze swoich znajomych, a może chcesz, aby Twoi bliscy pobrali całą bibliotekę zdjęć z wakacji, a może potrzebujesz miejsca do przechowywania programów, które piszesz lub mapy, które tworzysz. Co powiesz na stronę internetową? Czy kiedykolwiek chciałeś mieć własną stronę internetową? Wszystko to można osiągnąć za pomocą domowego serwera WWW… i nie tylko!

Konfiguracja serwera WWW w domu jest naprawdę bardzo prosta. Będę używać tego podczas wyjazdu na studia do hostowania serwerów gier, tworzenia kopii zapasowych plików poza siedzibą firmy i udostępniania plików znajomym. Ponieważ komputer obsługujący serwer będzie w moim domu, a ja będę w swoim pokoju w akademiku, oczywiście nie mogę po prostu podejść i zacząć zmieniać ustawień systemu, więc będziemy potrzebować pewnego rodzaju zdalnego dostępu. Ponadto, oczywiście, będziesz potrzebować dedykowanego komputera, który możesz pozostawić uruchomiony i pozostawać podłączony przez cały czas. Jaki jest dobry serwer, który cały czas się wyłącza? Ten komputer nie musi być świetny, ale pamiętaj, im więcej na nim działasz, tym szybszy musi być komputer, aby się nie opóźniać (duh).

Krok 1: Zdobądź dedykowany komputer

Ten krok może być dla niektórych łatwy, a dla innych trudny. Miałem już komputer, którego tak naprawdę nie używałem (oryginalnie był to stary komputer moich rodziców, ale potem umarł i odbudowałem go za pomocą tanich części, ale ponieważ miałem już komputer, nie używałem go zbyt często).

Specyfikacja systemu: AMD Sempron 64 2600+ (podkręcony do 1,85 GHz) 1,5 GB DDR RAM nVidia GeForce4 MX420 64 MB (GPU naprawdę nieważne, serwery nie potrzebują dobrych kart graficznych, nawet zintegrowanych jest mnóstwo) Dysk twardy 60 GB (IDE) (nie tak dobry jak na serwer, ale wystarczająco dobry, nie chciałem na to wydawać pieniędzy) Napęd DVD i CD (do instalacji systemu będzie potrzebny przynajmniej napęd CD, poza tym nie jest to konieczne) 3 Ethernet karty (potrzebujesz co najmniej 1) Ten system działa bardzo dobrze jako serwer, więc wszystko ponad to działałoby jeszcze lepiej. Odbudowa tego komputera kosztowała około 100 USD (miał już pamięć RAM, obudowę, napędy optyczne i dysk twardy), a przebudowałem go pod koniec 2007 roku.

Krok 2: Pobierz system operacyjny

Na moim serwerze używam Ubuntu Linux 8.04. Linux jest świetnym serwerowym systemem operacyjnym i jest jednym z głównych systemów operacyjnych stojących za profesjonalnymi serwerami WWW (jak Google, jeśli dobrze pamiętam, Google używa serwerów Linux). Jednak Linux może być mylący dla nowych użytkowników, więc użyję wersji desktopowej zamiast serwerowej. Wersja komputerowa ma graficzny interfejs użytkownika (GUI), więc nie musisz konfigurować serwera za pomocą wszystkich poleceń terminala. Tylko dlatego, że nie jest to „wersja serwerowa”, nie oznacza to, że nie może działać na świetnym serwerze!

Jeśli masz 64-bitowy komputer, będziesz potrzebować 64-bitowej wersji Linuksa. Są to chipsety 64-bitowe: -AMD Athlon64 -AMD Athlon64 X2 -AMD Turion64 -AMD Turion64 X2 -AMD Sempron64 (nie jest oficjalnie oznaczony jako Sempron64, ale na opakowaniu będzie logo AMD 64) -Intel Core 2 -Intel Core 2 Duo - Intel Core 2 Quad Jeśli masz komputer 32-bitowy, nie możesz korzystać z wersji 64-bitowej, więc pobierz wersję 32-bitową (x86). Oto typowe 32-bitowe procesory: -AMD Athlon -AMD AthlonXP -AMD Sempron -AMD Duron -Intel Pentium 1/2/3/4/M/D -Intel Celeron (choć niektóre nowe mogą być kompatybilne z 64-bitami) Pobierz Ubuntu z www.ubuntu.com Do pobrania polecam używać BitTorrenta. Po uzyskaniu obrazu ISO dowolnej wersji, której zamierzasz użyć, nagraj plik.iso na czystą płytę CD za pomocą wybranego programu do nagrywania płyt CD.

Krok 3: Zainstaluj system operacyjny

Włóż płytę CD do komputera i włącz ją. Przy odrobinie szczęścia pojawi się ekran CD Ubuntu. Wybierz swój język, a następnie wybierz pierwszą opcję w menu (nie Zainstaluj, myślę, że to Test lub LiveCD lub coś takiego). Rozpocznie się ładowanie i wkrótce zobaczysz pulpit Ubuntu.

Teraz, jeśli chcesz wykonać podwójny rozruch (miej zarówno system Windows, jak i Linux na tym samym komputerze), przejdź do System->Administracja->Edytor partycji. Możesz użyć tego do zmiany rozmiaru partycji Windows (FAT32 lub NTFS) i pozostawienia pustego miejsca na instalację Linuksa. Po zmianie rozmiaru i zastosowaniu lub jeśli zamierzasz zainstalować Linuksa samodzielnie, kliknij dwukrotnie ikonę „Zainstaluj” na pulpicie. Postępuj zgodnie z instrukcją konfiguracji, wybierając „Użyj największej ciągłej wolnej przestrzeni” jako lokalizację instalacji. Po zakończeniu instalacji uruchom ponownie komputer. Powinieneś dostać GRUB (bootloader, czarny ekran z menu z listą wszystkich zainstalowanych systemów operacyjnych na twoim komputerze). Wybierz Ubuntu z listy i naciśnij Enter. Po uruchomieniu zaloguj się przy użyciu nazwy i hasła wprowadzonych podczas procesu instalacji. Powinieneś teraz zobaczyć pulpit Ubuntu. Teraz możesz służyć!

Krok 4: Konfiguracja VNC

Cóż, teraz, gdy masz zainstalowany system operacyjny, będziesz chciał włączyć jakiś rodzaj zdalnego dostępu. Dzięki zdalnemu dostępowi będziesz mógł połączyć się z serwerem za pomocą innego komputera i zobaczyć ekran serwera. Będziesz także mógł używać myszy i klawiatury na zdalnym komputerze do sterowania własną myszą i klawiaturą serwera, co oznacza, że możesz korzystać z serwera z dowolnego miejsca w Internecie.

Aby skonfigurować zdalny dostęp do pulpitu, przejdź do System->Preferencje->Remote Desktop. Sprawdź następujące opcje: „Zezwalaj innym użytkownikom na wyświetlanie Twojego pulpitu” „Zezwalaj innym użytkownikom na kontrolowanie Twojego pulpitu” „Wymagaj od użytkownika wprowadzenia tego hasła:” Następnie wpisz hasło w polu Hasło. Obowiązuje limit znaków, więc hasło musi być dość krótkie. To hasło będzie musiało zostać wprowadzone na zdalnym komputerze, zanim zobaczysz pulpit serwera.

Krok 5: Zainstaluj FTP

Teraz możesz uzyskać dostęp do swojego komputera z innego komputera, ale później dowiem się, jak korzystać z tej funkcji. Najpierw dokończmy podstawową konfigurację naszego serwera.

FTP (File Transfer Protocol) to system służący do przesyłania i pobierania plików do iz serwera. Zasadniczo przypomina to posiadanie folderu w Internecie, możesz mieć wiele folderów, do których kopiujesz pliki. Możesz nawet użyć Eksploratora Windows, aby uzyskać dostęp do folderu online i przeciągnąć do niego pliki, aby je przesłać. Następnie możesz dać swoim znajomym konto, a oni również mogą przesyłać i pobierać pliki, eliminując potrzebę wpychania plików do wiadomości e-mail. W tym celu użyję Pro FTP Daemon (proftpd), linuksowego programu, który uruchamia serwer FTP na twoim komputerze. Zamierzam również użyć gproftpd, graficznej nakładki (GUI), która pozwala skonfigurować proftpd bez konieczności edytowania plików tekstowych lub używania kodów terminalowych. Wiem, że może to zabrzmieć dezorientująco, ale w rzeczywistości jest to bardzo łatwe. Zacznij od otwarcia terminala (Aplikacje->Akcesoria->Terminal). Istnieją inne sposoby instalowania programów (jeśli absolutnie nie możesz znieść terminala), ale osobiście uważam, że szybciej jest po prostu użyć terminala, jeśli wiesz, czego szukasz. Po otwarciu wpisz: sudo apt-get install proftpd i naciśnij ENTER. Pojawi się „hasło:”, wprowadź swoje hasło (to, które ustawiłeś podczas instalacji), a następnie ponownie naciśnij ENTER. Podczas wpisywania hasła nie będą umieszczane gwiazdki ani kropki, więc nie martw się, jeśli nie widzisz żadnej wskazówki, że hasło zostało wpisane. Następnie przejdzie przez kilka rzeczy, prawdopodobnie prosząc cię o naciśnięcie Y lub N (Tak lub Nie), aby zainstalować, oczywiście naciśnij Y. Następnie po zakończeniu (wróci do linii @), wpisz: sudo apt-get install gproftpd i naciśnij ENTER. Tym razem nie powinien prosić o podanie hasła, ponieważ już je wpisałeś, ale jeśli zapyta, po prostu powtórz powyższe. Gdy to polecenie zostanie wykonane, jesteś gotowy do konfiguracji.

Krok 6: Skonfiguruj użytkowników FTP

Teraz czas na zabawną część. Przejdź do System -> Administracja -> GPROFTPD i wprowadź hasło, jeśli o to poprosi. Powinieneś mieć do czynienia z oknem GPROFTPD. Twój serwer prawdopodobnie nie zostanie aktywowany ani skonfigurowany, więc najpierw musimy go przejść i skonfigurować.

Najpierw przejdź do zakładki Użytkownicy. Tutaj utworzysz dla siebie konto. To dość oczywiste, ale oto informacje, które musisz wypełnić: Nazwa użytkownika: po prostu wpisz dowolną nazwę użytkownika na serwerze. Użyjesz tego do zalogowania. Nie może zawierać wielkich liter ani niestandardowych znaków, tylko małe litery i cyfry. Hasło: samo objaśniające, znowu małe litery i cyfry. Pamiętaj, że nie zamaskuje to Twojego hasła, więc jeśli wpisujesz prywatne hasło, nie pozwól swoim znajomym zobaczyć Twojego ekranu! Grupa: Nie jestem tego pewien, po prostu wpisz nazwę grupy. Umieściłbym "administratorów", ponieważ jesteś administratorem, a dla znajomych wpisz "użytkowników" (chyba że są naprawdę wyjątkowi i chcesz ich również zaklasyfikować jako administratorów:P) Ponownie, tylko małe litery i cyfry. Komentarz: Podaj, kim naprawdę jest konto ("ja" działa dla ciebie lub podaj tutaj prawdziwe imiona swoich znajomych). Ponownie, tylko małe litery i cyfry. Powłoka: po prostu zostaw to tak, jak jest, /dev/null. Nie wiem do czego to służy, ale działa dobrze, jeśli tak to zostawisz. Zaznacz "Wymagaj hasła" i "Pokaż użytkownika w statystykach" (jeśli chcesz ukrytego użytkownika, odznacz "Pokaż użytkownika w statystykach") Maksymalna liczba logowań: Ustaw, ile jednoczesnych połączeń może otworzyć użytkownik. Dla ciebie ustawiłbym go wyżej, dla innych ludzi ustawiłbym go niżej. Są szanse, że to Ty prześlesz większość plików, więc dlatego uzyskasz więcej połączeń. Zezwalaj na logowanie z: wszystkich, po prostu zostaw to. W dolnej części umieść katalog domowy użytkownika. Dla mojego umieszczam /home/adam/ftp. Ponieważ chciałem uzyskać dostęp do mojego katalogu domowego z mojego konta (/home/adam), ustawiłem konta wszystkich innych w podkatalogu mojego domu (/home/adam/ftp). W ten sposób katalog FTP znajduje się w domu mojego konta użytkownika, a moje konto FTP może uzyskać dostęp do domu FTP, a także do mojego osobistego katalogu domowego. Zalecam używanie /home// dla TWOJEGO katalogu domowego, z zaznaczonymi wszystkimi uprawnieniami, oraz /home//ftp dla znajomych (sprawdź uprawnienia według własnego uznania). Uprawnienia są oczywiste, aby umożliwić użytkownikowi wykonanie określonej akcji na pliku lub folderze, zaznacz pole. Po skonfigurowaniu użytkownika kliknij przycisk „Dodaj”, aby dodać użytkownika do listy. Powtórz ten krok dla dowolnej liczby użytkowników.

Krok 7: Skonfiguruj i aktywuj serwer FTP

Teraz jest fajna część. W rzeczywistości możesz umieścić swój serwer FTP w swojej sieci i ostatecznie będzie on dostępny w Internecie.

Wróć do pierwszej zakładki, zakładki „Serwery”. Jest już prawie skonfigurowany, ale oto kilka opcji, które możesz chcieć zmienić. Adres IP lub nazwa hosta serwera: Zalecam pozostawienie tego na 0.0.0.0, co oznacza, że automatycznie wykryje swoją lokalizację i odpowiednio się skonfiguruje. Alternatywna tożsamość serwera: Możesz użyć tego, aby nadać nazwę swojemu serwerowi. Jest to opcjonalne, a jeśli chcesz nadać mu nazwę, zmień pole na "Włącz" Konfiguruj routing NAT: Ustaw to na adres IP routera, ale nie wydaje się to konieczne, działa bez włączania, więc nic wielkiego, po prostu zostaw to i używaj tylko w razie problemów Adres e-mail administratora: Jesteś administratorem, wpisz tutaj swój adres e-mail. Użyj wyszukiwania tożsamości/odwrotnego: Nie mam pojęcia, co one robią, ale Wyłączanie/Wyłączanie działa dobrze Standard czasu: Przechowuj lokalnie, prawdopodobnie ludzie korzystający z twojego FTP wiedzą, w jakiej strefie czasowej mieszkasz. Port: Zostaw to na 21, to jest standardowy port FTP. Jeśli chcesz to zmienić i wiesz, co robisz, śmiało, ale jeśli nie wiesz, co to jest, pozostaw to na 21. Pasywny zakres portów: nie wiem, pozostaw domyślnie i powinieneś bądź w porządku Maksymalna liczba połączeń: Jest to łączna liczba połączeń (od wszystkich użytkowników) dozwolonych przez serwer. Tutaj domyślnie jest w porządku. Maksymalna liczba prób logowania: wydaje mi się, że dotyczy to prób złych haseł. Wolę ustawić to wyżej, ponieważ wiem, że ludzie mogą zepsuć swoje hasło. To, że zepsułeś hasło, nie oznacza, że jesteś hakerem, więc zezwalam na 40 prób na moim serwerze. Szybkość przesyłania: ustaw tę wartość wyższą niż maksymalna prędkość sieci podłączonej do serwera, zapewni to, że serwer nie będzie zwalniał niepotrzebnie. Jeśli do transferu używasz zarówno sieci LAN, jak i Internetu, ustaw tę wartość na 1000, ponieważ LAN może przesyłać znacznie szybciej, a transfery LAN będą spowolnione bez powodu. Internet po prostu nie osiągnie maksymalnej prędkości, ale to oczywiste. Szybkość pobierania: Tak samo jak powyżej, ustawiłem ją na wysoką (1000), aby zapobiec powolnym transferom LAN. Automatycznie usuń przerwane przesyłanie: włączam to. W ten sposób, jeśli ktoś anuluje przesyłanie, nie dostaniesz połowy pliku na swój serwer (połowa pliku jest dość bezużyteczna i marnuje miejsce). OK! Teraz skonfigurowałeś. Kliknij „Zastosuj”, aby zastosować zmiany ustawień. Teraz dla dużego, kliknij przycisk "Aktywuj", a status twojego serwera zmieni się na "Aktywowany". Oznacza to, że jesteś teraz ONLINE! (Cóż, nie bardzo, twój serwer działa, ale tylko w twojej sieci LAN, więcej o tym później).

Krok 8: Zainstaluj obsługę HTTP, usiądź wygodnie i zrelaksuj się

Myślałem, że FTP był trochę trudny (a przynajmniej długi?), nie ma się czego obawiać. Konfiguracja obsługi HTTP jest wręcz prosta.

Wpisz to w Terminalu: sudo apt-get install apache2 i naciśnij Enter, wpisując hasło w razie potrzeby i naciskając Y, jeśli to konieczne. Teraz usiądź wygodnie i zrelaksuj się, serwer HTTP już działa! (przy okazji, katalog domowy twojej strony internetowej to /var/www, umieściłeś tam swoje pliki html)

Krok 9: Zainstaluj serwer gier wideo (opcjonalnie)

Nie będę się tu zagłębiał w szczegóły, ponieważ wszystkie gry są inne i każdy gra w inne gry. Jeśli jednak chcesz, możesz użyć nowego serwera do uruchomienia serwera gier wideo.

PROBLEM! Większość gier wideo jest napisana dla WINDOWS… ale nasz serwer tego nie obsługuje:(Odpowiedź? Wine. Wine to program, który pozwala uruchamiać programy Windows w Linuksie. Obsługa 3D nie jest idealna, więc same gry często mają usterki lub problemy z grafiką, ale dedykowane serwery dla tych gier zwykle działają bezbłędnie. Ponownie użyj Terminala, aby zainstalować Wine za pomocą łatwego polecenia: sudo apt-get install wine Do tej pory powinieneś wiedzieć, jak z tego korzystać. Po zainstalowaniu Wine, będziesz mieć folder /home//.wine/drive_c/ (musisz kliknąć Pokaż ukryte pliki w przeglądarce plików, aby zobaczyć.wine, ponieważ wszystko, co ma kropkę z przodu, jest uważane za ukryte w Linuksie). Jest to odpowiednik twojego Windows C: dysk. Wszelkie programy, które miałbyś na dysku C:, trafiają do tego folderu, ponieważ Wine widzi ten folder jako twój wirtualny dysk C:. W moim przypadku /home/adam/.wine/drive_c/gmodserver/orangebox /srcds.exe to lokalizacja programu, którego potrzebuję. Możesz utworzyć program uruchamiający na pulpicie, aby uruchomić serwer (zakładając, że Serwer dedykowany tutaj). Typ - Nazwa aplikacji - Komenda Garry's Mod Server - wine C:/gmodserver/orangebox/srcds.exe -game garrysmod Komentarz - Uruchom serwer Garry's Mod Teraz na pulpicie powinna pojawić się ładna ikona, której możesz użyć do uruchomienia serwera. Baw się dobrze grając:)

Krok 10: Przekaż porty

Co? Porty do przodu? Co to jest? Przekierowanie portów to opcja dostępna w prawie wszystkich routerach domowych. Ponieważ serwer PC prawdopodobnie znajduje się za routerem (Twoja sieć domowa to sieć lokalna [LAN] z routerem łączącym go z Internetem), adres IP Twojego komputera (numer używany przez inne komputery do komunikacji z komputerem będącym serwerem) działa w sieci lokalnej (wszystkie komputery podłączone do routera). Aby świat zewnętrzny (Internet) mógł komunikować się bezpośrednio z serwerem, router musi umożliwić im komunikację. Normalnie świat zewnętrzny (Internet) rozmawiałby z routerem, a router przekazywałby tę wiadomość do komputera. Działa to świetnie do przeglądania, ale nie do serwowania. Aby otworzyć ten kanał komunikacji, musimy spojrzeć na porty. Porty to „kanały”, na których rozmawiają różne programy. Niektóre popularne porty: 21 - FTP80 - HTTP5900 - VNC29070 - Jedi Academy (używane do hostowania serwera JKA) Jest ich o wiele więcej (np. 65 tysięcy lol), ale nie o to chodzi. Chodzi o to, że potrzebujesz portu w twoim internetowym adresie IP, aby był połączony bezpośrednio z portem lokalnego adresu IP twojego serwera. Aby to zrobić, otwórz stronę ustawień routera (musisz znać nazwę użytkownika i hasło administratora). Strona routera zwykle znajduje się pod adresem https://192.168.1.1, choć niektóre mogą znajdować się pod adresem https://192.168.0.1, https://192.168.2.1 lub pod innymi adresami. Jeśli nie możesz się połączyć, zapoznaj się z instrukcją obsługi routera lub wyszukaj go w Google. Po wejściu musisz znaleźć przekierowanie portów. Mój Netgear ma to bezpośrednio w bocznej kolumnie, nie jestem pewien co do innych marek. Stąd możesz iść do pracy. Musisz znać lokalny adres IP komputera serwera (możesz go znaleźć, klikając prawym przyciskiem myszy ikonę sieci w prawym górnym rogu ekranu, ikonę z dwoma komputerami i wybierając Informacje o połączeniu, jest to „IP Adres"). Teraz dodaj następujące ustawienia:(format: "nazwa" - TCP/UDP - port początkowy - port końcowy - 192.168.xx (zastąp ustawieniami swojego serwera))"VNC" - TCP - 5800 - 5900 - 192.168.xx"FTP" - TCP/UDP - 21 - 21 - 192.168.xx"HTTP" - TCP - 80 - 80 - 192.168.xx"Gmod" - TCP/UDP - 27015 - 27015 - 192.168.xx (zamień na oczywiście ustawienia dla twojej gry) Gdy to zastosujesz, naprawdę powinieneś być ONLINE.

Krok 11: Zdobądź darmową domenę

Ok, więc masz serwer. Czy naprawdę myślisz, że wszyscy Twoi znajomi będą tak chętni do wpisania się na https://75.185.355.1337 (oczywiście nie jest to prawdziwy adres IP, ale większość Twoich znajomych o tym nie będzie wiedziała), aby uzyskać najnowsze informacje? NIE! Zapamiętywanie długiego, nudnego, ciągle zmieniającego się adresu IP jest trudne nawet dla tych, którzy je rozumieją. To jest Internet, ale mówisz im coś, co przypomina długi numer telefonu. Potrzebujesz domeny! Nazwa domeny to maska Twojego adresu IP. Tak jak każda inna witryna, serwery Google mają adres IP. Jednak nie znasz ich adresu IP, wiesz tylko www.google.com. Jak więc możesz się z nimi połączyć bez znajomości ich adresu IP? Ponieważ domena www.google.com prowadzi do adresu IP serwera Google i wysyła do niego żądania. Problem z nazwami domen polega na tym, że rejestracja ich kosztuje. Jeśli jednak chcesz się poświęcić, możesz otrzymać darmowe domeny na www.no-ip.com. Minusem jest to, że twoją domeną będzie.servegame.com lub coś podobnego. Mają wiele domen, które możesz wybrać (servegame, serverhttp, serverftp, żeby wymienić tylko kilka), ale nie możesz uzyskać swojej w pełni dostosowanej domeny. (Np domeny są świetne. Darmowe trwają tylko 60 dni, ale gdy zbliża się ich ważność, wysyłają e-mail, w którym możesz bezpłatnie przedłużyć korzystanie z domeny. Musisz znać swój internetowy adres IP, który można znaleźć po prostu przez google „Jakie jest moje IP” (dostaniesz mnóstwo witryn, które podadzą Ci Twoje IP). Użyj swojego internetowego adresu IP w konfiguracji bez IP.

Krok 12: Przetestuj to

Teraz zaczyna się zabawa. Wszystko powinno być skonfigurowane i gotowe do pracy, wystarczy przetestować. Zacznij od przetestowania http, ponieważ jest to najłatwiejsze. Po prostu otwórz przeglądarkę i wpisz „https://.com” i naciśnij Enter. Przy odrobinie szczęścia „To działa!” powinien się pojawić (wiadomość testowa z apache2, możesz zmienić plik w /var/www po tym, jak wiesz, że rzeczywiście działa). Jeśli nie, spróbuj „https:// [brak www. lub.com, tylko numer IP]”. To POWINNO działać, jeśli nie, przekierowanie portów nie działa. Jeśli żadna z tych opcji nie działa, w ostateczności spróbuj <a href="https://https:// (ponownie, bez www. lub.com, tylko numer). To POWINNO działać, jeśli TO nie działa, oznacza to, że Twój serwer nie działa. Następnie przetestuj FTP. Otwórz Eksploratora Windows i wpisz „ftp://.com”. Powinieneś zostać poproszony o podanie nazwy użytkownika i hasła, wpisz nazwę użytkownika i hasło FTP i powinieneś zobaczyć wszystkie swoje foldery. Spróbuj przesłać plik. Powinno działać, jeśli nie akceptuje pliku, pobaw się ze stroną użytkownika GPROFTPD. Ponownie, jeśli to nie zadziała, wypróbuj powyższe adresy URL, z wyjątkiem ftp://Next, przetestuj VNC. Będziesz potrzebować przeglądarki VNC. TightVNC i UltraVNC to świetne przeglądarki VNC dla systemu Windows. Aby uzyskać adres VNC, po prostu wpisz swoją domenę bez ip i.com (na przykład calc.servegame.com, bez https://, bez www. i bez ftp://). Powinieneś zostać poproszony o podanie hasła. Wpisz dowolne hasło, które wprowadziłeś dla VNC. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, zobaczysz ekran swojego serwera na ekranie komputera z systemem Windows. Na koniec przetestuj gry. Jeśli hostujesz serwer gier, zaloguj się i sprawdź, czy możesz dołączyć. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, masz teraz serwer! Teraz dowiedz się, jak zrobić stronę internetową, wgraj kilka plików do udostępnienia i zagraj w kilka gier! Posiadanie własnego serwera może być bardzo pomocne na studiach lub gdziekolwiek indziej ograniczają połączenia internetowe (mianowicie P2P), ponieważ możesz uruchamiać aplikacje P2P na swoim serwerze w domu, a następnie pobierać gotowe pliki przez FTP lub HTTP. Baw się dobrze!