Biustonosz typu Clap-Off: 27 kroków (ze zdjęciami)

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:27

Kiedy pierwszy raz przeczytałam o syryjskiej bieliźnie, byłam bardzo poruszona. Na Zachodzie często myślimy o kulturach arabskich jako o społeczeństwach represjonowanych seksualnie, podczas gdy – w rzeczywistości – okazuje się, że wyraźnie wyprzedzają nas o postępy w technologii bielizny. Ci z nas w kulturach zachodnich mogą się czegoś nauczyć od Syryjczyków na temat krzykliwej elektronicznej bielizny.

Odtąd moją misją stało się przyspieszenie rozwoju technologii bielizny na Zachodzie. Pomyślałem, że pierwszym krokiem w tej krytycznej misji było powtórzenie niektórych postępów dokonanych w Syrii. Artykułem bielizny, który najbardziej rezonował z moją wewnętrzną wrażliwością, był stanik z klapkami. Natychmiast postanowiłam zrobić własny stanik z klapkami, jako odskocznię do innowacji w zachodniej bieliźnie. Pewnego spokojnego poranka, dwa lata temu, po raz pierwszy postanowiłam uszyć stanik, aby przedstawić go znacznie bardziej konserwatywnej, zachodniej publiczności. Po długim żmudnym procesie, w końcu z dumą przedstawiam Wam niezawodnie działający prototyp. Jak widać na Kathie Lee na Today Show i Hodzie na Tonight Show (27 minut w). (uwaga: wideo łagodnie NSFW)

Krok 1: Jak NIE robić biustonosza z klapką

Zanim cokolwiek zrobię, zawsze szukam istniejących urządzeń, które już istnieją, na których mogę zamodelować swój projekt. Wiedziałam, że biustonosze typu clap-off najwyraźniej gdzieś już istnieją (Syria). Poszukałam więc w Internecie biustonosza z klapkami, żeby zobaczyć, jak to działało Syryjczyków. Pomimo wielu godzin poszukiwań, nie mogłem znaleźć ani jednego egzemplarza, który nie byłby źle zakupiony w 4chan. Ten brak odniesienia zirytował mnie, ale w żaden sposób nie powstrzymał mnie przed pogonią. Moją pierwszą myślą było użycie solenoidu. To się nie udało. Było za gorąco. Od razu skreśliłem wszystkie rozwiązania elektromagnetyczne jako potencjalne zagrożenie oparzeniami. Z perspektywy czasu był to straszny błąd. Moją drugą myślą było zbudowanie malutkiego, sprężynowego mechanizmu szybkiego zwalniania. Oczywiście stworzenie sprężynowego mechanizmu szybkiego zwalniania jest o wiele łatwiejsze do spekulacji niż faktycznego zbudowania. To również zakończyło się katastrofą. Wziąłem trochę wolnego od projektu. Następnie współpracowałem od czasu do czasu ze współpracownikiem Noahem Weinsteinem. Omówiliśmy różne możliwości otwierania biustonosza i ostatecznie zdecydowaliśmy się na rozłożenie biustonosza. Nic dziwnego, że wstępny test wykazał, że eksplodujący guzik z przodu stanika zakończy się katastrofą. Jednak to dało nam inny pomysł. W końcu zdecydowaliśmy, że zdobędziemy duży metalowy guzik, pokryjemy go nitrocelulozą i stworzymy krótkie zdarzenie zapalające, które wypali nić. Stąd, gdy nić się wypali, guzik odpada i stanik się rozpina. Na szczęście dla biednej dziewczyny, która miała to nosić, to podejście również nie działało. Bez względu na to, jakiego nici użyliśmy, nigdy nie zdołaliśmy go w pełni spalić i zwolnić przycisku. To nas zniechęciło i projekt po raz kolejny został odłożony. Minął mniej więcej rok i postanowiłem wypróbować pomysł, o którym Noah i ja dyskutowaliśmy mimochodem, ale nigdy go nie zrealizowaliśmy. Czwarta iteracja polegała na wyciągnięciu szpilki ze środka zawiasu, tak aby po wyjęciu szpilki stanik się rozłączył. Początkowo nie chcieliśmy tego robić, ponieważ wymagałoby to użycia dużego silnika przymocowanego do biustonosza, a to nie wydawało się zbyt „klasyczne”. Niemniej jednak pomyślałem, że spróbuję. Wyszedłem i kupiłem najmniejszy serwomotor jaki udało mi się znaleźć i przy pierwszej próbie wyrwania pinu z silnikiem rozerwałem koła zębate i słabe serwo zostało zniszczone. Jak się okazuje, wyciągnięcie szpilki biegnącej pionowo przy użyciu siły bocznej jest prawie niemożliwe. Po raz kolejny znalazłem się na zbyt skomplikowanym mechanicznym obszarze szybkiego uwalniania. Skonsultowałem się z Rachel McConnell, ekspertką od „śmiesznych ubrań”, która zbadała sytuację i doszła do wniosku, że moje obecne podejście jest beznadziejne. Normalnie zignorowałbym ten projekt jeszcze przez kilka miesięcy, ale byłem zdecydowany po prostu skończyć tę cholerną rzecz. Rozmawiając z Rachel o mojej długiej liście niepowodzeń, przytoczyłem jeden pomysł, który ktoś zasugerował mi na początku, a którego jeszcze nie spróbowałem. Zasadniczo obejmowało to użycie małego elektromagnesu i silnego magnesu ziem rzadkich oraz polaryzację elektromagnesu w taki sposób, aby odpychał magnes ziem rzadkich. Rachel przypuszczała, że to zadziała, a ja przypuszczałem, że spróbuję. Poszedłem więc do Radioshack po drut magnetyczny do nawijania elektromagnesu. Nie mieli żadnych. Poszedłem do innego, którego też nie mieli. Poszedłem do trzeciego i oni też nie mieli żadnego. Wróciłem i miałem chwilę inspiracji. Elektromagnes to w zasadzie cewka z metalem pośrodku. Musiałem tylko znaleźć coś z cewką. Rozerwałem moje stanowisko pracy, szukając jakiegoś przyzwoitego rozmiaru cewki, ale bezskutecznie. W końcu zwróciłem się do mojego kolegi z biura – i ogólnie dobrego faceta – Paula Jehlena i powiedziałem do niego: „Hej, nie miałbyś przypadkiem żadnych solenoidów ani dużych przekaźników ani niczego z cewką?” Wyprodukował wadliwy przekaźnik 5V DPDT. To było idealne, ponieważ jest to w zasadzie tylko elektromagnes, który steruje przełącznikiem. Ostrożnie rozciąłem przekaźnik DPDT, odsłoniłem cewkę. Przykleiłem magnes ziem rzadkich do końca, a następnie włączyłem go i próbowałem go odepchnąć. To nie zadziałało. Magnes był zbyt silny i sam się przemieścił. Z czystej ciekawości sprawdziłem, jak silny jest magnes za pomocą śrubokręta, który leżałem w pobliżu. Ku mojemu zdumieniu elektromagnes miał spory naciąg i był w stanie podnieść śrubokręt przy 5V. Zacząłem myśleć: „Zastanawiam się, co by się stało, gdybym dał cewce 5V pełne 9V?” Tak więc zrobiłem to i odkryłem, że cewka nie nagrzewa się tak bardzo, jak się spodziewałem, a magnes znacznie się wzmocnił. Teraz było dla mnie jasne, że prosty elektromagnes wewnątrz przekaźnika zasilanego napięciem 9V wykona zadanie. Teraz, gdy znamy wiele sposobów, aby tego nie robić, nadszedł czas, aby rzeczywiście wykonać zadanie.

Krok 2: Idź po rzeczy

Będziesz potrzebować:

Biustonosz z fiszbinami bez ramiączek otwierany z przodu Czarna tkanina Mała nakrętka i śruba (x2) Prototypowe płytki drukowane Arduino (z układem DIP ATMEGA328) Gniazdo 28-pinowe (x2) Kondensatory 22pF (x2) Kondensatory 0,1uF 10uF Kondensator 16mhz kryształ 1K rezystor 10K rezystor 100K rezystor 2N3904 tranzystor NPN 7805 regulator napięcia 5V SPST przekaźnik 5V DPDT przekaźnik Mikrofon elektretowy 9V złącze baterii Zapasowy kabel USB 1 rurka termokurczliwa Zabezpieczenie gwintów Mała przelotka Gumka Taśma klejąca Szybkowiążąca żywica Taśmy i falbanki Materiały do szycia Lutownice Narzędzia różnego rodzaju

Krok 3: Usuń zapięcie

Odetnij zapięcie biustonosza za pomocą szczypiec tnących (lub podobnych).

Krok 4: Przygotuj elektromagnes

Ostrożnie otwórz obudowę przekaźnika, aby odsłonić elektromagnes. Aby uniknąć uszkodzenia cewki, należy zacząć otwierać obudowę z boku z kołkami stykowymi przełącznika. W porządku, jeśli styki ulegną zniszczeniu, ale jeśli zepsujesz cewkę, będziesz musiał zaopatrzyć się w nowy przekaźnik.

Krok 5: Przygotuj płytę perforowaną

Umieść przekaźnik na środku jednej z prototypowych płytek drukowanych i wykonaj nacięcia wokół obrysu przekaźnika. Zostaną one wykorzystane za chwilę.

Krok 6: Chop

Przytnij swoje dwie prototypowe płytki drukowane do odpowiedniego rozmiaru. Aby to zrobić, używam gilotyny do papieru (lub tego, co lubię nazywać „chomperem”). Jeśli nie masz gilotyny do papieru, możesz je również wyciąć nożyczkami z nieco mniej precyzyjnymi wynikami. Jedna deska powinna mieć 1/4 cala przyciętą z każdego długiego końca, tak aby pozostała osoba z długim paskiem. Druga deska powinna zostać przycięta do małego kwadratu, korzystając z oznaczeń zrobionych w ostatnim kroku.

Krok 7: Przylutuj obwód

Układ należy złożyć za pomocą 28-pinowego gniazda w miejscu układu ATMEGA168 (na razie). Nie martw się też o elektromagnes i mikrofon elektretowy (na razie)

Krok 8: kabel 4-żyłowy

Weź kabel USB i odetnij każdy koniec tak, aby pozostał odcinek kabla o długości około 6 do 8 cali.

Krok 9: Przelotka

Wytnij mały odcinek materiału w kształcie muszki, który zawinie się na istniejącym odcinku materiału z przodu biustonosza (część, do której była przymocowana klamra). W środku tej muszki wyciąć mały otwór i zapiąć przelotkę.

Krok 10: Wkręć to

Włóż śrubę przez przelotkę od tyłu do przodu. Przymocuj go nakrętką.

Krok 11: Szyj

Złóż muszkę przez część materiału z przodu stanika, która trzymała jedną stronę zapięcia. Przyszyj materiał do stanika na istniejącym materiale. Wzmocniłem ścieg podwójnie dla dodatkowej siły.

Krok 12: Wytnij

Upewnij się, że nakrętka i śruba są mocno dokręcone. Za pomocą piły do metalu lub narzędzia obrotowego dociąć śrubę równo z nakrętką.

Krok 13: Zablokuj to

Przekręć nakrętkę i nałóż środek do zabezpieczania gwintów na gwint śruby. Mocno dokręć nakrętkę.

Krok 14: Podłącz kabel

Zdejmij osłonę kabla USB, aby odsłonić 4-kolorowe przewody. Podłącz te przewody do płytki drukowanej w następujący sposób: Zielony - masa tranzystora 2N3904 Biały - złącze 0,1uF i rezystor 10K Czerwony - przełącznik przekaźnika SPST 5V Czarny - masa obwodu …lub po prostu spójrz ponownie na schemat.

Krok 15: Zaprogramuj to

Pobierz załączony kod i prześlij go na swoją płytkę Arduino.

Krok 16: Przeniesienie

Przenieś układ ATMEGA168 z płytki Arduino do gniazda na płytce drukowanej.

Krok 17: Przylutuj małą płytkę

Przylutuj elektromagnes i mikrofon elektretowy do mniejszej płytki drukowanej.

Krok 18: Epoksyd

Usuń 2" - 3" płaszcza z wolnego końca kabla USB. Pokryj kolorowe przewody małą płytką drukowaną, dzięki czemu nadal masz trochę miejsca do pracy (tj. Zdejmowanie i lutowanie) przewodów.

Krok 19: Przylutuj to

Przylutuj przewody do płytki drukowanej w następujący sposób: Biały – Sygnał mikrofonu Zielony – Uziemienie mikrofonu Czerwony – Cewka elektromagnesu Czarny – Cewka elektromagnesu

Krok 20: Zszyj to

Przyszyj małą płytkę elektromagnesu do materiału z przodu biustonosza, do którego przypinano zapięcie (i to oczywiście nie z nakrętką i śrubą).

Krok 21: Zaizoluj

Połóż pasek tkaniny pod długą płytką drukowaną tak, aby wystawał 1 cal poza płytkę na każdym końcu. Nasuń rurkę termokurczliwą o średnicy 1 cala na tkaninę i płytkę drukowaną. Szybko podgrzej rurkę termokurczliwą za pomocą opalarki na tyle długo, aby zacisnęła się wokół płyty.

Krok 22: Zszyj to

Przyszyj kabel USB wzdłuż dolnej części biustonosza, aż dojdziesz do końca miseczki. Powtórz ten ścieg kilka razy, aby był ładny i mocny, a następnie przestań szyć.

Krok 23: Podłącz obwód

Przyszyj płytkę drukowaną do górnej części tylnego paska biustonosza. Mocowanie go tylko na górze zapobiega marszczeniu.

Krok 24: Podłącz baterię

Przyszyj elastyczne paski prostopadle do paska stanika u góry iu dołu (tak, aby utrzymał baterię). Po zakończeniu wsuń baterię 9V pod paski.

Krok 25: Zrób łuk

Weź wstążkę i zrób kokardę na tyle dużą, aby schować elektromagnes z przodu biustonosza. Jeśli, tak jak ja, nie wiesz, jak zrobić łuk, znajdź kogoś takiego jak Scoochmaroo (który „uwielbia robić łuki bardziej niż cokolwiek innego”), aby zrobił to za Ciebie.

Krok 26: Załóż łuk

Przymocuj kokardę do górnej części elektromagnesu za pomocą mocnej trwałej taśmy dwustronnej lub kleju na gorąco.

Krok 27: Zapnij. Klaskanie

Podłącz baterię. Załóż biustonosz jak zwykle za pomocą zapięcia elektromagnetycznego. Kiedy będziesz gotowy, aby odpadł, po prostu klaśnij dwa razy.

Jeśli chcesz być „skromny”, możesz zrobić własne LED Heart Pasties.

Bardzo szczególne podziękowania dla Daniki Uskert za pomoc w pokazaniu biustonosza.

Czy uważasz to za przydatne, zabawne lub zabawne? Obserwuj @madeineuphoria, aby zobaczyć moje najnowsze projekty.