Sterowanie prędkością silnika prądu stałego za pomocą algorytmu PID (STM32F4): 8 kroków (ze zdjęciami)
Sterowanie prędkością silnika prądu stałego za pomocą algorytmu PID (STM32F4): 8 kroków (ze zdjęciami)

Wideo: Sterowanie prędkością silnika prądu stałego za pomocą algorytmu PID (STM32F4): 8 kroków (ze zdjęciami)

Wideo: Sterowanie prędkością silnika prądu stałego za pomocą algorytmu PID (STM32F4): 8 kroków (ze zdjęciami)
Wideo: Regulator PID arduino 2024, Listopad
Anonim
Sterowanie prędkością silnika prądu stałego za pomocą algorytmu PID (STM32F4)
Sterowanie prędkością silnika prądu stałego za pomocą algorytmu PID (STM32F4)

cześć wszystkim, To jest tahir ul haq z innym projektem. Tym razem jest to STM32F407 jako MC. To koniec projektu w połowie semestru. Mam nadzieję że ci się spodoba.

Wymaga wielu koncepcji i teorii, więc najpierw zajmiemy się tym.

Wraz z nadejściem komputerów i uprzemysłowieniem procesów, w całej historii ludzkości zawsze prowadzono badania mające na celu opracowanie sposobów udoskonalania procesów i, co ważniejsze, kontrolowania ich za pomocą autonomicznych maszyn. Celem jest zmniejszenie zaangażowania człowieka w te procesy, a tym samym zmniejszenie błędu w tych procesach. Stąd powstał Kierunek „Inżynieria Systemów Sterowania”.

Inżynierię Systemów Kontroli można zdefiniować jako stosowanie różnych metod do kontrolowania pracy procesu lub utrzymywania stałego i preferowanego środowiska, zarówno ręcznego, jak i automatycznego. Prostym przykładem może być kontrolowanie temperatury w pomieszczeniu.

Sterowanie ręczne oznacza obecność w obiekcie osoby, która sprawdza zastane warunki (czujnik), porównuje je z pożądaną wartością (przetwarzanie) i podejmuje odpowiednie działania w celu uzyskania żądanej wartości (siłownik)

Problem z tą metodą polega na tym, że nie jest ona bardzo niezawodna, ponieważ osoba jest podatna na błędy lub zaniedbania w swojej pracy. Kolejnym problemem jest to, że tempo procesu inicjowanego przez siłownik nie zawsze jest jednorodne, co oznacza, że czasami może przebiegać szybciej niż jest to wymagane, a czasami może być wolniejsze. Rozwiązaniem tego problemu było zastosowanie mikrokontrolera do sterowania systemem. Mikrokontroler jest zaprogramowany do sterowania procesem, zgodnie z podanymi specyfikacjami, połączony w obwód (o czym dalej), zasilany pożądaną wartością lub warunkami i tym samym steruje procesem w celu utrzymania pożądanej wartości. Zaletą tego procesu jest to, że w tym procesie nie jest wymagana interwencja człowieka. Również tempo procesu jest jednolite.

Zanim przejdziemy dalej, konieczne jest w tym miejscu zdefiniowanie różnych terminologii:

• Kontrola sprzężenia zwrotnego: W tym systemie wejście w określonym czasie jest zależne od jednej lub więcej zmiennych, w tym wyjścia systemu.

• Negatywne sprzężenie zwrotne: W tym systemie odniesienie (wejście) i błąd są odejmowane, ponieważ sprzężenie zwrotne i wejście są przesunięte w fazie o 180 stopni.

• Pozytywne sprzężenie zwrotne: W tym systemie zadawanie (wejście) i błąd są dodawane jako sprzężenie zwrotne i wejście są w fazie.

• Sygnał błędu: Różnica między żądanym wyjściem a rzeczywistym wyjściem.

• Czujnik: urządzenie używane do wykrywania określonej ilości w obwodzie. Zwykle umieszcza się go na wyjściu lub w dowolnym miejscu, w którym chcemy wykonać jakieś pomiary.

• Procesor: Część Systemu Sterowania, która wykonuje przetwarzanie w oparciu o zaprogramowany algorytm. Pobiera pewne nakłady i wytwarza pewne wyniki.

• Aktuator: W systemie sterowania aktuator jest używany do wykonania zdarzenia w celu wywołania wyjścia w oparciu o sygnał wytwarzany przez mikrokontroler.

• System z zamkniętą pętlą: System, w którym występuje co najmniej jedna pętla sprzężenia zwrotnego.

• Open Loop System: System, w którym nie występują pętle sprzężenia zwrotnego.

• Czas narastania: Czas potrzebny na wzrost sygnału wyjściowego od 10 procent maksymalnej amplitudy sygnału do 90 procent.

• Fall Time: Czas, w którym wyjście spada z 90 procent do 10 procent amplitudy.

• Peak Overshoot: Peak Overshoot to wielkość, o jaką wyjście przekracza swoją wartość stanu ustalonego (zwykle podczas przejściowej odpowiedzi systemu).

• Settling Time: Czas, w którym wyjście osiąga stan ustalony.

• Błąd stanu ustalonego: Różnica między rzeczywistą mocą wyjściową a żądanym wyjściem po osiągnięciu przez system stanu ustalonego

Zalecana: