Kinetyczna rzeźba kałamarnicy olbrzymiej ze znalezionych materiałów: 6 kroków (ze zdjęciami)

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:33

Rzeźba ta wyrosła z wieloletniej fascynacji kałamarnicą olbrzymią. Moje imię Nemo oznaczało całe życie nawiązań do "Kapitan Nemo", co uświadamiało mi te potwory od najmłodszych lat. Jestem rzeźbiarzem, który pracuje prawie wyłącznie z materiałów znalezionych, choć zazwyczaj lubię budować rzeczy, które przypominają klasyczne roboty. Z tego powodu projekt ten stawiał kilka wyzwań. Po pierwsze, naprawdę chciałem, aby była to gigantyczna kałamarnica, co oznaczałoby znalezienie dużych obiektów, a to oznaczałoby złamanie wielu nawyków, aby odejść od bardziej ludzkich form. Postanowiłem też nie ograniczać się do aluminium, tak jak wtedy, i zintegrować również elementy z mosiądzu.

Krok 1: Układ

Zazwyczaj zaczynam wszystkie moje elementy od układania części na podłodze i układania ich, aż wszystko zacznie wyglądać dobrze. W przypadku tego projektu najważniejszymi formami miały być duże osłony oświetlenia ulicznego. Zostały one użyte do wykonania głowy i wyznaczyły skalę całej rzeźby. Niektóre dość tandetne mosiężne żyrandole były łatwym wyborem dla mniejszych macek. Sztuczka polegała na wymyśleniu dwóch długich macek. Musiały wyglądać podobnie do małych, ale nadal być elastyczne i trwałe. Po kilku wygłupach zdecydowałem, że świeczniki i sprzęt kominkowy będą działać, jeśli mają przewleczony przez nie aluminiowy przewód elektryczny. Mosiężne uchwyty do szuflad były później przymocowane do każdej sekcji, aby działały jako przyssawki. Zależało mi na tym, aby rzeźba miała nieco płynny ruch, w końcu to potwór morski. Podobał mi się pomysł przestarzałego wyglądu maszyny, więc wymyśliłem prosty mechanizm napędu pasowego oparty na kilku ładnych starych kołach pasowych, które znalazłem.

Krok 2: Mechanizm

Kiedy już miałem dobry pomysł na to, jaki będzie ogólny projekt, nadszedł czas, aby skupić się na pewnych szczegółach. Zasadniczo musiałem pracować wstecz od części mechanicznej, ponieważ wymagało to największej precyzji. Resztę można było improwizować. Od pierwszego etapu układania części ustaliłem, że głowa będzie uniesiona, a macki zwisają w dół w kierunku ich układu napędowego (brak sensu w walce z grawitacją). Oznaczało to zamontowanie kół pasowych w ustalonej pozycji względem siebie, co zapewniało odpowiedni kąt dla głowy do nawijania na odpowiednią wysokość. Po sporej dozie advilu i przekleństw kazałem zamontować koła na łożyskach przyspawanych do stojaków wykonanych z profili balustrad.

Krok 3: Głowa

Po opracowaniu podstawowych mechanik przyszedł czas na podjęcie kolejnych decyzji dotyczących głowy. Wszystkie zmiany tutaj wpłynęłyby na wagę i potencjalnie bałagan w mechanizmie, więc lepiej załatwić to na początku. Do ulicznych opraw oświetleniowych dodano małą beczkę piwa, podstawę zraszacza trawnikowego i tajemniczy aluminiowy stożek. Nasadki do worków z niektórych starych odkurzaczy tworzyły ładne owalne oczodoły z mosiężnymi wierzchołkami świeczników dla oczu. Być może największym wyzwaniem tego projektu było opracowanie uchwytu, który utrzymałby głowę. Musiał umożliwiać ruch w 2 osiach, podtrzymywać ciężar i wyglądać fajnie. W końcu natknąłem się na część ramy motocykla (chyba) i przyspawałem do niej kilka łożysk, które przekręciłem na tokarce. Po pewnym zmieszaniu z wysokością i odległością od mechanizmu pasowego, nowy uchwyt został przymocowany do górnej części kilku sekcji balustrad.

Krok 4: Struktura

Niestety, choć może się wydawać, że wszystko szło gładko, nadal nie miałem możliwości podeprzeć całej tej poruszającej się masy. Pokusą było przykręcenie każdego z trzech wsporników poręczy bezpośrednio do podłogi. Oznaczałoby to jedynie wyświetlanie elementu w miejscach z betonowymi podłogami i wiele bolesnych problemów z wyrównaniem na początku każdej instalacji. Z biegiem lat nauczyłem się, że rzeźba tej wielkości powinna być przenośna, jeśli kiedykolwiek ma się nadzieję, że znajdzie się dla niej dom. Potrzebna była jakaś podstawa, która pozwoliłaby mi na stałe przymocować trzy słupki i silnik. Następnie wszystkie inne części można wyjąć do transportu. Na szczęście dla mnie mój przyjaciel Reuben miał kilka ogromnych desek leżących na zewnątrz swojego studia. Zdecydowałem się na coś w rodzaju zatopionego molo / pokładu statków.

Krok 5: Szczegóły i okablowanie

Gdy wszystkie duże brudne rzeczy zostały przetestowane i zadziałały, nadszedł czas, aby skupić się na drobnych szczegółach, które sprawią, że przedmiot będzie wart więcej niż spojrzenie. Wszystkie macki najemcy musiały być przykręcone wokół otworu ust, zostawiając miejsce dla dużych, aby mogły przyczepić się do środka. Musiałem obrobić regulowany czop z połączeniami sprężynowymi, aby głowica mogła delikatnie reagować na wszystkie przypadkowe naprężenia, które wytworzy silnik. Zamówiłem szklane oczy taksydermii, aby zamontować je w mosiężnych świecznikach, aby nadać bestii trochę więcej duszy. Małe oprawki LED zostały obrobione za oczami, aby świeciły. Wnętrze jamy ustnej zostało potraktowane tak samo. silnik został ukryty za pomocą osłon podstawy słupów lamp, a zainstalowano urządzenie odmierzające czas, które uniemożliwiało jego ciągłą pracę.

Krok 6: Wyniki

I oto jest. Trudno przekazać wszystkie szczegóły i wielkość tej rzeczy. W załączeniu znajduje się kilka szczegółowych ujęć, ale wideo na stronie wprowadzającej prawdopodobnie najlepiej to opisuje. Jeszcze lepiej, odwiedź moją stronę internetową, aby uzyskać plik o wyższej rozdzielczości.