Generator pętli otoczenia Max MSP: 19 kroków

2024 Autor: John Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-30 11:26

To jest samouczek, jak zacząć tworzyć generator pętli otoczenia w Max MSP.

Ten samouczek zakłada, że masz podstawową wiedzę na temat Max MSP, interfejsów DAW i przetwarzania sygnału. Jeśli chcesz korzystać z programu zaprojektowanego w tym samouczku, pobierz go za darmo (ale nie do sprzedaży lub ponownego publikowania)!

Program, który będziemy projektować, składa się z DWÓCH głównych części:

1) Procesor wielosygnałowy

2) Półrandomizowany generator notatek

Generator nut działa powoli wzdłuż klucza/skali w pół-losowych wzorach, dostarczając dane MIDI do DAW, który z kolei wysyła dźwięk z powrotem do Maxa do przetworzenia.

Oto link do ostatecznego pliku poprawki:

Kieszonkowe dzieci:

• Podstawowa wiedza o Max MSP i MIDI
• Maks. MSP
• Interfejs audio (używamy Logic Pro X)
• Soundflower
• (Opcjonalnie) Kilka dobrych wtyczek do instrumentów programowych dla Twojego DAW

Krok 1: Konfigurowanie Soundflower z Maxem i Twoim DAW

Soundflower to program, który pomaga przesyłać dźwięk między programami na Macu. Użyjemy tego, aby przenieść dźwięk z naszego DAW do Maxa.

Używanie Soundflower z DAW nie może być prostsze! Wystarczy pobrać Soundflower, a stanie się on dostępny do użycia jako wyjście i wejście audio. Jeśli utworzymy obiekty adc~ (wejście audio) i dac~ (wyjście audio), możemy zobaczyć, że Soundflower 2ch i Soundflower 64ch stają się użytecznymi ścieżkami audio. W tym programie użyjemy Soundflower 2ch (2 kanały).

W Max dodaj przełącznik, aby włączać i wyłączać wejście oraz suwak wzmocnienia głośności, a będziesz na dobrej drodze.

W twoim DAW, w preferencjach > audio, zobaczysz wejście audio i wyjście audio. Jako wyjście audio użyjemy Soundflower 2ch.

Krok 2: Zdecyduj o ścieżce przetwarzania sygnału

Mówiąc prościej, czy twój dźwięk będzie zniekształcony w kilku różnych kanałach, czy wszystkie w jednej linii prostej?

Zdecydowaliśmy się na równoległe przetwarzanie dźwięku - nasz sygnał będzie zniekształcony na wielu różnych kanałach. Daje nam to korzyść w postaci czystszego ogólnego dźwięku i większej kontroli nad naszym sygnałem, ale zwiększa głośność do wzmocnienia głównego, powodując pewne przycięcie. Zdecydowaliśmy, że więcej kontroli jest warte trochę zniekształconego dźwięku, ponieważ i tak stworzy to ambientowe pętle!

Dodatkowo musisz zdecydować, jakie efekty chcesz stworzyć. Zademonstrujemy tutaj niektóre typy efektów, jeśli potrzebujesz pomysłów.

Krok 3: Dodawanie suchej mieszanki

Najpierw dodaliśmy „suchą mieszankę”, aby uzyskać osobny, niezmieniony sygnał audio. Dokonano tego poprzez uruchomienie wyjścia adc~ do suwaka wzmocnienia (z pokrętłem ułatwiającym oglądanie), do filtra svf~ z pokrętłem do regulacji filtrowania dolnoprzepustowego, a następnie do wzmocnienia głównego i wyjścia do dac~. Posiadanie suchej mieszanki może być bardzo przydatne, więc sugerujemy, jeśli chcesz, aby wszystko było wyraźnie brzmiące i łatwe do przetestowania!

Być może przyciągnęliśmy tam trochę twoją uwagę - będziemy umieszczać wszystkie nasze efekty w oddzielnych filtrach svf~, aby mieć pokrętła tonów dla każdego kanału sygnału. Ułatwia to oczyszczenie przestrzeni audio, gdy dany efekt ma zbyt wysoką częstotliwość. Zrobiliśmy wszystkie nasze filtry dolnoprzepustowe svf~ (podłączając je do wyjścia dolnoprzepustowego), więc stopniowo odcinają one wysokie częstotliwości przykręcając pokrętło. Jednak svf~ posiada również funkcję pasmowoprzepustową (częstotliwość selektywną), górnoprzepustową (usuwanie tonów niskich) i inne przydatne filtry. Eksperymentuj, aby zobaczyć, co lubisz i czego potrzebujesz, a nawet użyj wielu filtrów!

Krok 4: Zmiana tonu za pomocą Pitchshiftera

Aby uzyskać prosty, łatwy w użyciu pitchshifter, skopiuj kod pitchshifter z przewodnika pomocy pitchshifter w Max. Nasz kod jest bardzo podobny, ale usuwa funkcje, takie jak poślizg i wiele ustawień jakości dźwięku, aby zmniejszyć bałagan. Włączenie do tego dźwięku (od adc~ dla dźwięku równoległego lub z suchego miksu dla dźwięku szeregowego) pozwala na użycie pokrętła do regulacji poziomu zmiany wysokości tonu.

Podobnie jak w przypadku suchego miksu, dodaliśmy suwak wzmocnienia i obiekt svf~, aby umożliwić regulację głośności i kształtowanie korektora.

Krok 5: ZNIEKSZTAŁCENIE

Użycie obiektu overdrive~ jest najprostszym sposobem dodania zniekształcenia. Możesz uruchomić to w suwaku wzmocnienia i filtrze i nazwać to dniem. Jednak poszliśmy o kilka kroków dalej. Po pierwsze, poprowadziliśmy lewą i prawą ścieżkę audio w osobnych obiektach przesunięcia fazowego~ – te umieszczają lewą i prawą ścieżkę audio w przeciwfazie, „zagęszczając” dźwięk tak, jak mógłby to zrobić pedał chorus.

Dodatkowo wysłaliśmy wynikowy dźwięk do obiektu kaskadowego~ z dołączonym wykresem filtra. Pozwala to na zniekształcenie dźwięku mniej więcej na określonych częstotliwościach i z dowolną liczbą pasm filtrów. Nasz wykres filtra zniekształceń był wzorowany na zniekształceniu pedału Boss HM-2 Heavy Metal z lat 80-tych.

W tym momencie zaczęliśmy również dodawać obiekty omx.peaklim~ po szczególnie zaszumionych efektach - ten obiekt ogranicza sygnał audio przechodzący przez niego, tak jak robiłby to kompresor, co ułatwia zapobieganie obcinaniu końcowej ścieżki audio.

Krok 6: Moc drona

Uznaliśmy również, że konieczne jest dodanie częstotliwości „bronowania” do naszego patcha. Chociaż można to osiągnąć za pomocą obiektu cyklicznego, aby stworzyć prosty oscylator, nie byłby on zbyt przystosowany do zmian głośności lub częstotliwości w oryginalnym dźwięku. Dlatego użyliśmy filtra svf~, aby stworzyć ultra rezonansową ścieżkę audio. Przepuszczając dźwięk do filtra svf~ i ustawiając rezonans na 1, tworzymy częstotliwość buczenia, która wchodzi i wychodzi z naszej ścieżki dźwiękowej, a następnie może być regulowana pod kątem głośności, tonu i częstotliwości. Regulacja dołączonej tarczy dostosuje częstotliwość buczenia.

Krok 7: Wejście w Bizarre: Ring Modulation

Teraz idziemy dalej, dodając modulację pierścienia! Ten zabawny i fajny efekt jest niezwykle prosty w wykonaniu i bardzo źle zrozumiany, ponieważ brzmi… trochę dziwnie. Osiąga się to poprzez przymocowanie tarczy do przedmiotu *~ w prawym wlocie, a w lewym wlocie, mocując naszą tarczę. Poszliśmy o krok dalej - kiedy nasz modulator pierścieniowy jest całkowicie w dół, bramka zamyka swój sygnał numeryczny, a więc sygnał modu pierścieniowego jest całkowicie odcięty. Dodatkowo można go również przełączyć na wyjście do innego * obiektu, co zmniejsza częstotliwość o określoną wartość. W ten sposób możemy mieć "dokładny", tremolo-moduł pierścieniowy i szybszą, dziwnie brzmiącą modulację pierścieniową. Podobnie jak w przypadku innych efektów, ten został uruchomiony w suwaku wzmocnienia i filtrze svf~.

Krok 8: Degradacja opóźnienia i sygnału… Degradacja… Stopnie… D…

Tutaj tworzymy opóźnienie z kontrolą czasu, pokrętłem sprzężenia zwrotnego, pokrętłem tonów i degradacją próbki. Pozwala nam to naśladować opóźnienie analogowe poprzez stopniowe wyciszenie sygnału i zwiększenie jego zniekształceń. W tym celu używamy połączonych obiektów tapin~ i tapout~. Piszemy 5000 po tapin~, aby upewnić się, że ma 5000 ms czasu pamięci. Dodanie obiektu degrade~ pozwala nam stopniowo niszczyć sygnał. Następnie uruchamiamy dźwięk z aDC~ do naszego obiektu degrade~, do tapin~, do tapout~ i jednocześnie z powrotem do trybu degrade~ z *~ iz *~ do naszej kontroli wzmocnienia. Dzięki temu możemy podłączyć pokrętło, aby dostosować głośność opóźnienia powracającego do siebie i mieć opóźniony sygnał pochodzący z obiektu *~ do naszych wyjść. Dodatkowo, umieszczenie obiektu degradacji przed tapin~ pozwala nam dodawać coraz większą redukcję próbki w miarę opóźniania sygnału. Sprawdź nasze zdjęcie i kod, aby uzyskać jasny obraz tego, jak to wszystko zostało zrobione.

Krok 9: Pogłos w stylu Belton Brick

Pogłos z cegły Belton odnosi się do pogłosu wyposażonego w układ Accu-Bell BTDR Digi-log zaprojektowany przez Briana Neunabera z Neunaber Effects. Ten układ pozwala na proste sprężynowe pogłosy za pomocą kaskadowych linii opóźniających. Aby to naśladować, zakodowaliśmy kolejne opóźnienie, z jednym pokrętłem do regulacji czasu i sprzężenia zwrotnego. Czas nigdy nie przekroczy 100 ms, a sprzężenie zwrotne jest ograniczone do 80%. To proste opóźnienie daje łatwy, wiosenny pogłos! Po raz kolejny wchodzimy w kontrolę wzmocnienia i tonu.

Krok 10: Losowe tremolo stereo

Nasz końcowy efekt sygnału! Tutaj stworzyliśmy ten sam kod, co wcześniej dla modulatora pierścieniowego, z kilkoma zakrętami: głębokość tremolo jest losowa, a tremolo jest dla lewego i prawego kanału. Dodatkowo ustawiliśmy to urządzenie szeregowo, aby wszystkie efekty były teraz przed nim, więc każdy sygnał jest wywoływany przez tremolo.

Aby to zrobić, naśladujemy wcześniejszy kod modu pierścienia, z pewnymi zmianami: sygnał teraz trafia do dwóch bramek, które otwierają się, gdy druga jest zamknięta. Dzięki temu sygnał może być zmieniony lub niezakłócony, a nie tylko zmieniony lub wyłączony. Dokonano tego za pomocą obiektu !-. Nasza tarcza biegnie do obiektu rand~, następnie *~ i +~, a następnie do następnego *~ w prawym wlocie i dźwięku w lewym. Tutaj mamy losowe tremolo, które włącza się, gdy pokrętło jest w górę, a w dół, gdy jest wyłączone!

Nie wymaga to regulacji wzmocnienia ani regulacji tonu, więc po prostu idzie prosto do obiektu dac~.

Krok 11: Oscyloskop

Na koniec dodajemy obiekt scope~ podłączony do wyjścia audio z głównej kontroli wzmocnienia. Dodaliśmy również pokrętło, aby dostosować jego czułość!

Krok 12: Prezentacja modułu przetwarzania sygnału

Kończymy tę sekcję, nadając naszemu kodowi trochę polotu w trybie prezentacji. Po prostu dodaj indywidualne tarcze i pola komentarzy do trybu prezentacji i gotowe! Dodaliśmy naszym szykownym polotowi dzięki kolorowym pudełkom i różnym decyzjom dotyczącym czcionek i artystycznych projektów. Dodatkowo projekt został oparty na projektach pedałów gitarowych: pokrętła w oznaczonych rzędach i sekcjach, aby ścieżka sygnału była łatwa do zrozumienia. Baw się z tą częścią!

Krok 13: Sekcja 2: Generator akordów

W Maxie mamy teraz w pełni działający procesor sygnałowy, potrzebujemy tylko trochę dźwięku, aby go zasilać. Używając Soundflower, możemy kierować cały dźwięk wyprowadzany przez procesor sygnału, o ile źródłem jest Twój komputer!

Aby jednak stworzyć własne pętle otoczenia, będziemy musieli stworzyć kolejną łatkę Maxa. Dzięki mocy MIDI, gotowy patch skutecznie posłuży jako nowatorski kontroler MIDI dla Twojego DAW, wysyłając notatki bezpośrednio do niego, umożliwiając korzystanie z dowolnego instrumentu, który wybierzesz lub zaprojektujesz! W przeciwieństwie do zewnętrznego kontrolera MIDI, z mocą max możemy stworzyć kontroler MIDI, który może grać sam, co pozwala z łatwością modulować go za pomocą procesora sygnału.

Aby wygenerować unikalne dźwięki, będziemy używać arpeggiatora do generowania triad, a później przyjrzymy się, jak stworzyć algorytm, który pozwoli arpeggiatorowi przeskakiwać między akordami.

Krok 14: Pobieranie notatek do arpeggiatora

Zanim złożymy arpeggiator, musimy być w stanie wygenerować akordy, które przejdą przez jego sekwencję. W MIDI każda nuta na klawiaturze odpowiada liczbie, przy czym środkowe C to 60. Na szczęście liczby są sekwencyjne, więc stosując pewną teorię muzyki, możemy wygenerować prawidłowe interwały, które odpowiadają różnym sygnaturom klawiszy.

Sygnatury, których użyjesz, zależą od Ciebie, ale możesz również śledzić wraz z 4 wybranymi przez nas sygnaturami. Później dodamy do tej części kodu, aby umożliwić mu samodzielne przełączanie się przez sygnatury klawiszy, więc wybraliśmy Major, Minor, Major 7ths i Minor 7ths, aby pomóc zachować tonalność, gdy program przechodzi przez akordy.

Odnosząc się do pierwszego rysunku, większość tej sekcji to tylko matematyka, która odpowiada interwałom tych klawiszy. Zaczynając od pola znajdującego się najbardziej po lewej stronie oznaczonego '60', to jest korzeń. Za każdym razem, gdy zmieni się pierwiastek, odstępy zmienią się odpowiednio w zależności od bieżącego klucza. Na przykład, jeśli wybrany jest ton durowy, odpowiadające mu interwały to 4 i 7. Następnie przebiegają przez pola +0, które dodadzą ten interwał do prymy i zapewnią 3 nuty do utworzenia akordu durowego, od dowolny korzeń!

Krok 15: Arpeggiowanie tych akordów

Zobacz zdjęcie powyżej, aby uzyskać kod arpeggiatora. Obiekt licznika i dołączone pola obiektów 0, 1 i 2 pozwolą ci kontrolować kierunek arpeggiatora z góry, w dół i w górę.

Jak pokazano powyżej, generator interwałów, który właśnie złożyliśmy, jest kierowany do pól 'int', więc gdy licznik i pola wyboru działają, będzie przechodził przez akord z drugiego kawałka kodu. Następnie przechodzi przez pola „makenote” i „noteout”, aby w końcu zamienić te numery MIDI w dźwięk!

Zwróć uwagę na obiekt „port „od Max 1”, który jest podłączony do pola „noteout”, ponieważ umożliwia on wysyłanie informacji MIDI z Maxa do twojego DAW.

Obiekt „metro” określa w milisekundach, ile czasu upływa między poszczególnymi interwałami. Mam to domyślnie na 500ms, a jeśli podążasz za załączonym kodem, za pomocą obiektu suwaka możesz dostosować, ile milisekund znajduje się między każdym interwałem

Krok 16: „Kluczowy manipulator”

Powyżej pokazano fragment kodu, który umożliwi programowi automatyczne przełączanie się między tonacjami klawiszy, umożliwiając tworzenie spontanicznych akordów podczas wybierania różnych nut prymy.

Obiekt 'select' działa bardzo podobnie jak ten w sekcji arpeggiator, jednak zamiast określonej sekwencji używamy pola 'urn' do losowego przełączania klawiszy. Tym, co odróżnia pole „urna” od „losowego”, jest to, że nie powtórzy liczby, dopóki nie przejdzie przez cały zakres, co z kolei zapewnia nam równomierny rozkład skoków między różnymi klawiszami.

Krok 17: Tworzenie magii dzięki autonomicznemu generowaniu notatek

Ten kawałek kodu sprawia, że ta poprawka może działać autonomicznie. Jeśli odniesiemy się do generatora akordów od początku tej sekcji, zmiana prymy automatycznie wypełni kolejne interwały, abyśmy mogli użyć tego do wygenerowania unikalnych sekwencji akordów!

Kluczowym elementem jest tutaj „itable”, czyli duży kwadrat z małymi niebieskimi prostokątami w środku. Dołączając to do parametru metro z arpeggiatora (pole ustawione na 500), możemy kontrolować dokładny punkt w sekwencji arpeggiatora, w którym zmienia się akord. Ponieważ Arpeggiator działa w zestawach po 3, rozmiar tablicy jest ustawiony na 12, aby uwzględnić 4 cykle, a zakres jest ustawiony na 2, przy czym 2 oznacza „nie”, a 1 oznacza „tak” dla tego, czy lub nie zmieniać akordu. W przypadku sekwencji w kodzie głównym arpeggiator przechodził przez jedną triadę, a następnie generowany był nowy akord, który przechodził przez tę triadę i tak dalej.

Pola 'losowe' określają, jak daleko nowy korzeń jest od oryginału, obecnie mam go tak skonfigurowany, że może iść o pół oktawy w górę lub w dół.

Na pełnym obrazie kodu, widocznym po lewej stronie, pole z liczbą 67 na dole jest dołączone do pola pierwiastka z generatora akordów, więc jakakolwiek liczba zostanie wygenerowana z itable i załączony algorytm trafi do akordu generatora, a następnie do arpeggiatora, gdzie zagra nowo wybrany akord. Pole z liczbą 67 powyżej, które biegnie do pola '+0', jest dołączone do obiektu fortepianowego przedstawionego powyżej, który jest również dołączony do pola liczbowego pierwiastka z generatora akordów. Dzieje się tak, że gdy algorytm z tego fragmentu kodu wygeneruje liczbę, zostanie ona również wybrana na pianinie, aby uruchomić tę nutę.

W końcowym kodzie ta sekcja pojawia się dwukrotnie, z jedyną różnicą w itable. Zapoznaj się z osobno załączonym tekstem, aby dowiedzieć się, jak to zrobić, aby nowy akord był generowany po czterokrotnym powtórzeniu sekwencji przez arpeggiator.

Krok 18: Ostatnie szlify

Powinieneś mieć teraz w pełni działający samogrający arpeggiator! Jeśli jednak chcesz dodać trochę więcej kontroli, fragment kodu przedstawiony powyżej pozwoli ci kontrolować czas trwania odtwarzanych nut, dzięki czemu możesz uzyskać długie nuty, idealne do powolnej, brzęczącej, ambientowej pętli.

Dołączony jest również obiekt „stop”, który jest szczególnie pomocny, gdy uruchamiasz Maxa przez DAW. W przypadku, gdy Max zaczyna mieć problemy z komunikacją danych MIDI, możesz to nadpisać i zatrzymać bez całkowitego zamknięcia Maxa lub DAW.

Krok 19: Zawijanie wszystkiego

Program jest już funkcjonalnie kompletny, pozostaje tylko zorganizować wszystko w tryb prezentacji. Nie ma jednego końca, wszystko jest rozwiązaniem tego problemu, jest to całkowicie zależne od tego, co chcesz kontrolować z poziomu powierzchni.

Mój wybór obejmuje podstawowe elementy wszystkiego, co chcę łatwo modulować, dzięki czemu możesz je dodawać lub odejmować według własnego uznania.

Pozostało już tylko zapoznać się z tymi dwoma łatami i zacząć tworzyć muzykę!

Cieszyć się!